Επί ΔΗΚΟ (1977, 1979) καθορίστηκε η ΔΔΟ και επανακαθορίστηκε το 2006, ανακηρύχθηκε το ψευδοκράτος (1983), άνοιξαν τα Οδοφράγματα (2003), υιοθετήθηκε η μέθοδος «Επιδιαιτησία» (2004), τέθηκε Μη Συμφωνημένο Σχέδιο Λύσης ενώπιον του λαού (2004), δημιουργήθηκαν διχοτομικά τετελεσμένα. Νομιμοποιείται να αυτοανακηρύσσεται ως ο Θεματοφύλακας της ορθής λύσης;

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ
Τις τελευταίες μέρες, το ΔΗΚΟ μας υπενθύμισε λίγο πολύ τον παλιό του εαυτό –κυρίως επί μ. Τάσσου- όπου εμφανιζόταν και αυτοανακηρυσσόταν ως ο απόλυτος θεματοφύλακας του κυπριακού και ο προστάτης και εγγυητής μιας σωστής λύσης «με το σωστό περιεχόμενο».

Περιστασιακά και λεκτικά και μόνον αναφωνεί μέσα – μέσα υπέρ της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας από την οποία δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί πλήρως μιας και σε αυτή την μορφή λύσης στηρίζεται και η όλη παρακαταθήκη του ΔΗΚΟ επί του εθνικού ζητήματος. Επί του πρακτέου ωστόσο πόρρω απέχουν οι πράξεις και οι δράσεις του ως προς την φιλοσοφία της λύσης, την οποία επιδιώκει η ε/κ πλευρά εδώ και 42 χρόνια.

Το θέμα μας όμως δεν είναι αυτό καθεαυτό η ΔΔΟ, αλλά κατά πόσο μπορεί, κατά πόσο «νομιμοποιείται» το ΔΗΚΟ να εμφανίζεται ως ο Θεματοφύλακας του Κυπριακού. Ως ο εγγυητής της «σωστής λύσης»; Ως ο προστάτης για «σωστό περιεχόμενο»;

Αυτό μπορεί να συμβεί μέσω δυο οδών: Α/ είτε σε αναγνωρίζουν άλλοι και σε ανακηρύσσουν ως τον Θεματοφύλακα του Κυπριακού είτε Β/ αυτοανακηρύσσεσαι ως ο Θεματοφύλακας του Κυπριακού.

Στην περίπτωση του ΔΗΚΟ συμβαίνει το δεύτερο, αφού από την ημέρα ίδρυσής του, το εν λόγω κόμμα συγκεντρώνει κατά μέσο όρο ποσοστά της τάξεως του 15%. Τουτέστιν, να το θέσουμε αλλιώς για να είμαστε και δίκαιοι, ένα 15% του κόσμου αναγνωρίζει –ας πούμε- το ΔΗΚΟ ως τον Θεματοφύλακα του Κυπριακού και ένα 85% δεν του αναγνωρίζει αυτό τον ρόλο (δεν είναι ακριβώς έτσι τα ποσοστά διότι δεν επιλέγουν όλοι κόμμα βάσει του κυπριακού, αλλά χονδρικώς ας το θέσουμε έτσι, διότι αναλογικά και πάλι τα ποσοστά θα έχουν αυτό το χάσμα πάνω κάτω των 70 μονάδων).

Εν πάση περιπτώσει. Επανερχόμαστε στο κατά πόσο το ΔΗΚΟ έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία να αυτοανακηρύσσεται ως ο Θεματοφύλακας του Κυπριακού. Προσέξτε τώρα ιστορικά πως εξελίσσεται η όλη υπόθεση.

– Το ΔΗΚΟ ενόσω κυβερνούσε συμφώνησε την δεύτερη Συμφωνία Υψηλού Επιπέδου (19/5/1979), η οποία μαζί με την πρώτη (12/2/1977), αποτελούν την βάση λύσης του Κυπριακού έως και σήμερα, δηλαδή την ΔΔΟ.

(Και για να ακριβολογούμε η λέξη «διζωνική» δεν αναφέρεται ρητώς στην συμφωνία του 1977 αλλά η δεύτερη παράγραφος της συμφωνίας αναφέρει: «2. Το έδαφος υπό τη διοίκηση της κάθε κοινότητας (σ.σ.: δηλαδή κάθε κοινότητα θα διοικεί μια περιοχή, ζώνη) πρέπει να συζητηθεί υπό το φως της οικονομικής βιωσιμότητας ή παραγωγικότητας και της ιδιοκτησίας γης». (σ.σ.: επιπλέον σημειώνουμε ότι η Δικοινοτικότητα αφορά την Συνταγματική μορφή της λύσης -έχουμε δηλαδή δυο ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ και όχι δυο ΚΡΑΤΗ, άρα Ομοσπονδία- και η Διζωνικότητα την Εδαφική Μορφή της λύσης. Αυτή είναι η ερμηνεία της ε/κ πλευράς και του ΟΗΕ. Αν κάποιοι υιοθετούν την ερμηνεία των Τούρκων για την ΔΔΟ είναι άλλη υπόθεση)

– Επί διακυβέρνησης ΔΗΚΟ (15/11/1983) ανακηρύχθηκε το ψευδοκράτος, δημιουργώντας βασανιστικά, διχοτομικά τετελεσμένα (ενδεχομένως κάποιος να σκεφτεί: και καλά αν αποφάσισε η Τουρκία να το πράξει μονομερώς, το ΔΗΚΟ τι φταίει επειδή κυβερνούσε τότε; Ορθή σκέψη. Αλλά όταν κυβερνάς φέρεις ευθύνη για τα όσα δεν έκανες να το αποτρέψεις αυτό, ή για τα όσα έκανες και δημιουργήθηκε έδαφος για αυτό. Αλλιώς τι έχουμε τους πολιτικούς; Για να μας λεν ότι φταιν οι άλλοι;)

– Το ΔΗΚΟ ήταν που κυβερνούσε (2003) και αποδέχτηκε μια απαράδεκτη πρακτική στις Συνομιλίες, η Επιδιαιτησία του ΟΗΕ, στο Σχέδιο Λύσης του κυπριακού.

– Επί διακυβέρνησης ΔΗΚΟ (2003) άνοιξαν τα Οδοφράγματα και εκεί που είχαμε υπόψη μια λύση χωρίς σύνορα, δημιουργήθηκαν τετελεσμένα και συν τοις άλλοις κακές προϋποθέσεις για «λύση Επανένωσης με υφιστάμενες συγκεκριμένες πύλες εισόδου-εξόδου μεταξύ των δυο ζωνών/κοινοτήτων».

– Η Κυβέρνηση του ΔΗΚΟ (2004) έθεσε ενώπιον του λαού μια Μη Συμφωνημένη Λύση με αποτέλεσμα να απορριφθεί από την ε/κ πλευρά και να δημιουργηθεί προηγούμενο και περαιτέρω τετελεσμένα εις βάρος της ε/κ πλευράς.

– Η Κυβέρνηση του ΔΗΚΟ  (8/7/2006) ήταν που επαναβεβαίωσε την ΔΔΟ ως τη βάση λύσης, με την συμφωνία της 8ης Ιουλίου.

Εν ολίγοις, βάσει και των γεγονότων, το ΔΗΚΟ όχι μόνο νομιμοποιείται να αυτοανακηρύσσεται ως ο Θεματοφύλακας του Κυπριακού (ο οποίος μάλιστα θα μας προφυλάξει από την ΔΔΟ!!!), αλλά τουναντίον ενδεχομένως να είναι και το πλέον επικίνδυνο κόμμα να ασχοληθεί με τα του κυπριακού, αφού επί ημερών του σημειώθηκαν οι σοβαρότερες και οι πιο επικίνδυνες διολισθήσεις…

>>>> eNewspaper