Εάν εξετάσουμε τις πιο πάνω τρεις τοποθετήσεις, αμιγώς πολιτικώς, αποτελούν μια ευχάριστη εξέλιξη για την πολιτική ζωή του τόπου… Πρόκειται, θα μπορούσαμε να πούμε, για κάποιου είδους πολιτικής ωρίμανσης. Μακριά από τις πολιτικές μπούρδες περί «ενότητας» και άλλα κατ’ ευφημισμόν πολιτικά «επιχειρήματα».

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ
Τις προηγούμενες μέρες συντελέστηκε ένα πολιτικό γεγονός, το οποίο πέραν από τις αντιπαραθέσεις που προκάλεσε, έχει ιδιαίτερη σημασία από την ευρύτερη σκοπιά της πολιτικής κουλτούρας του τόπου.

Η στήλη ήταν πάντοτε της άποψης, και το διατύπωσε πάμπολλες φορές, ότι τα περί δήθεν «εθνικής ενότητας», «όλοι μαζί για το καλό του τόπου», «εθνικής συνεννόησης», κτλ κτλ κτλ αποτελούν απλώς αοριστολογίες που εξυπηρετούν μόνο την πολιτική επιβίωση κάποιων εκ των πολιτικών, οι οποίοι απλούστατα, υπό άλλες συνθήκες δεν θα είχαν ούτε λόγο ούτε ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου.

Οι πολιτικοί είναι για να χαράσσουν πολιτική. Να διατυπώνουν τις απόψεις τους και όχι για να μας λεν περί «εθνικής συνεννόησης» και άλλα κουροφέξαλα. Εξού και υπάρχουν διαφορετικά κόμματα, διαφορετικές πολιτικές φιλοσοφίες και διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις. Ενδεχομένως να προκύπτει το ερώτημα: Μα ούτε στα μεγάλα εθνικά ζητήματα δεν πρέπει να υπάρχει συμπόρευση; Μα ακριβώς σε αυτά είναι που φανερώνονται οι διαφορετικές πολιτικές και ο λόγος και ο ρόλος ενός κόμματος. Αν είναι να έχουμε 8 κόμματα για να συμφωνούν στα μεγάλα εθνικά ζητήματα, τότε γιατί να υπάρχουν 8 κόμματα και να μην υπάρχει ένα; Ή θέλουμε 8 κόμματα για να κάνουν πολιτική και να διαφωνούν για τις άδειες των σαντουιτσίτικων και να μας λεν κιόλας ότι διαφέρουν μεταξύ τους;

Εν πάση περιπτώσει, μετά από αυτή την παρένθεση, ας έρθουμε στο γεγονός που γράψαμε στην πρώτη γραμμή. Ένα πολιτικό γεγονός με τρία σκέλη:

Το πρώτο σκέλος αυτού του γεγονότος είναι η ξεκάθαρη τοποθέτηση του Νικόλα Παπαδόπουλου ότι δεν εμπιστεύεται τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο Κυπριακό.

Το δεύτερο σκέλος, είναι η επίσης ξεκάθαρη τοποθέτηση του Αβέρωφ Νεοφύτου, ο οποίος ευστόχως και ευλόγως διερωτήθηκε, αφού ο Νικόλας Παπαδόπουλος δεν εμπιστεύεται τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο κυπριακό, γιατί ζητάει ενημέρωση; Όταν δεν εμπιστεύεσαι κάποιον, ό,τι και αν σου πει, όσα επιχειρήματα και αν σου αναπτύξει, δεν πρόκειται να τον πιστέψεις διότι απλούστατα δεν τον εμπιστεύεσαι! Τελεία! Ιδίως μάλιστα όταν το δηλώνεις ξεκάθαρα και δημόσια ότι δεν τον εμπιστεύεσαι και ότι σου λέει ψέματα στα του Κυπριακού.

Το τρίτο σκέλος, του πολιτικού γεγονότος, είναι η τοποθέτηση, επίσης ξεκάθαρη, του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ότι μπορεί μεν, να μην τον εμπιστεύεται ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ αλλά τον εμπιστεύεται υψηλό ποσοστό των πολιτών, οι οποίοι άλλωστε του έδωσαν και τον όρο εντολής έως τον Μάρτιου του 2018.

Ορθώς λοιπόν ο Νικόλας Παπαδόπουλος τόλμησε και ξεκαθάρισε την θέση του. Ασχέτως εάν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος μαζί του, σημασία έχει ότι είναι ξεκάθαρος και σταράτος. ‘Ναι κύριοι, εγώ, ο οποίος εκπροσωπώ ένα 15%, δεν εμπιστεύομαι τον Πρόεδρο Αναστασιάδη’.

Και πολιτικά ορθά του απάντησε ο Αβέρωφ Νεοφύτου ‘τότε τι φωνάζεις περί ενημέρωσης’ και ορθώς και πάλι είπε και ο Νίκος Αναστασιάδης ‘δεν με εμπιστεύεσαι εσύ (που εκπροσωπείς ένα 15%) αλλά με εμπιστεύεται ένα 57,48% που με ψήφισε’.

Εάν εξετάσουμε τις πιο πάνω τρεις τοποθετήσεις, αμιγώς πολιτικώς, αποτελούν μια ευχάριστη εξέλιξη για την πολιτική ζωή του τόπου.

Γιατί; Διότι επιτέλους ακούμε θέσεις και αντιθέσεις. Απόψεις. Πρόκειται, θα μπορούσαμε να πούμε, για κάποιου είδους πολιτικής ωρίμανσης. Μακριά από τις πολιτικές μπούρδες περί «ενότητας» και άλλα κατ’ ευφημισμόν πολιτικά «επιχειρήματα».

Και ένας λόγος που ως τόπος μπατιρίσαμε, και οικονομικά και κοινωνικά και υπηρεσιακά -ακόμη και νοητικά θα μπορούσε να πει κάποιος- είναι επειδή για χρόνια ακολουθείται μια μαλθακή και ασπόνδυλη πολιτική «συμπόρευσης» επί όλων σχεδόν των θεμάτων, «έτσι ώστε να περνούμε όλοι καλά»…

Εν κατακλείδι, είναι θετικό ναι, ακόμη και αυτό το εθνικό πρόβλημα, το κυπριακό, να αποτελέσει την απαρχή για μια νέα πολιτική προσέγγιση των πραγμάτων.

Και θα ήταν ψευδαίσθηση να θεωρείται ότι η όποια λύση παρουσιαστεί, θα τύχει υποστήριξης από όλα τα κόμματα. Κάποια θα ταχθούν εναντίον, κάποια υπέρ. Αλλά αυτό άλλωστε είναι η ορθή άσκηση πολιτικής. Και όλοι κρίνονται εξάλλου εκ του αποτελέσματος των αποφάσεών τους…

Υγ. Θα ήταν καλό, μετά και την επιστροφή του Προέδρου από την Νέα Υόρκη, ο Πρόεδρος να προχωρήσει σε μια αναλυτική δημόσια ενημέρωση για το Κυπριακό, όπως άλλωστε έκανε και στις 11 Φεβρουαρίου 2016 ενώπιον της Βουλής με ζωντανή τηλεοπτική και ραδιοφωνική μετάδοση. Διότι άλλωστε ο Νικόλας το είπε ότι δεν τον εμπιστεύεται. Αλλά η πλειοψηφία του κόσμου τον εμπιστεύεται. Άρα προτεραιότητα έχει ο κόσμος και όχι κάποιος που δεν τον εμπιστεύεται.

Υγ2. Για τα περί συσκότισης και για άλλες φάρσες θα ασχοληθούμε κάποια άλλη φορά.