Η πρώτη απαίτηση των πολιτών προς όλους τους πολιτικούς θα πρέπει να είναι η εξήγηση του Συντάγματος του 1960. Μόνο έτσι θα αντιληφθούμε τι δικαιώματα έχουν οι Τ/κ στην Κυπριακή Δημοκρατία και μόνο έτσι θα μπορούμε να συγκρίνουμε με την όποια λύση παρουσιαστεί. Το σημείο σύγκρισής μας δεν είναι το «ιδεατό κράτος» που ενδεχομένως να πουλούν κάποιοι αλλά το Σύνταγμα του 1960… 

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ
Είναι πράγματι εκπληκτικό και είναι για να διερωτάσαι πώς είναι δυνατόν άνθρωποι που «εξυμνούν» το Σύνταγμα του 1960, να είναι πολέμιοι και μάλιστα φανατικά πολέμιοι της λύσης του Κυπριακού, διότι όπως λένε, θα πρόκειται για ένα «συνεταιρισμό» και όχι για ένα «ενιαίο κράτος» το οποίο να μας ανήκει (εμάς τους ε/κ δηλαδή) εξ’ ολοκλήρου.

Το επιχείρημα αυτό, είναι ορθό, και αποτελεί όντως μια δικαιολογημένη ανησυχία. Αλλά λογικά αυτό το επιχείρημα δεν θα έπρεπε να προβάλλεται και να χρησιμοποιείται από άτομα που θεωρούν το Σύνταγμα του 1960 ως το θεμέλιο λίθο ενός «ισχυρού κράτους» και ενός «ιδεατού» για εκείνους κράτους. Το επιχείρημα αυτό για παράδειγμα θα μπορούσαν να το προβάλλουν, και δικαιολογημένα, όσοι, ας πούμε, θεωρούν το Σύνταγμα του 1960 εκτρωματικό και διχοτομικό. Όσοι δεν εξυμνούν το Σύνταγμα του 1960 αλλά το «καταριούνται» διότι το θεωρούν ως την πυγή των μετέπειτα τραγωδιών που ακολούθησαν στο νησί.

Το να εμφανίζονται όμως σήμερα πολιτικοί και άλλοι, οι οποίοι από τη μια να θεωρούν το Σύνταγμα του 1960 ως την πανάκεια και από την άλλη να επιχειρηματολογούν εναντίον της λύσης επειδή θα προβλέπει «συνεταιρικό κράτος» είναι από τα ακατανόητα και πέραν των ορίων της λογικής.

Διότι ακριβώς, ο Συνεταιρισμός μας με τους Τουρκοκύπριους (και κατ’ επέκταση με την Τουρκία αφού όπως ισχυρίζονται οι περισσότεροι η εκάστοτε ηγεσία των τ/κ είναι πιόνια της Άγκυρας)  άρχισε το 1960. Ναι, από το Σύνταγμα του 1960.

Από τότε η Κύπρος έγινε μεν Ανεξάρτητο Κράτος αλλά όχι Κράτος Ελληνοκυπρίων. Αλλά κράτος συνεταιρικό Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

Από το 1960 αποδεχτήκαμε τον διαμοιρασμό των Εξουσιών του Κράτους (ναι αποδεχτήκαμε τον διαμοιρασμό Εξουσιών με μια μειονότητα).

Από το 1960 δώσαμε δικαίωμα πως μόνο εάν αποδέχονται πχ και οι Τουρκοκύπριοι θα συνάπτουμε διπλωματικές σχέσεις με ένα άλλο κράτος.

Από το 1960 δώσαμε δικαίωμα πως μόνο εάν αποδέχονται και οι Τουρκοκύπριοι θα γίνονται Αμυντικές Δαπάνες και μόνο μετά την έγκριση και των Τουρκοκυπρίων θα αγοράζονταν τα όποια οπλικά συστήματα.

Από το 1960 δώσαμε δικαίωμα πως μόνο εάν συμφωνούσε και ο Τουρκοκύπριος Αντιπρόεδρος θα μπορούσε ο Ελληνοκύπριος Πρόεδρος να λάβει την ΟΠΟΙΑ απόφαση.

Από το 1960 είχαμε μεικτό Υπουργικό Συμβούλιο 7 (ε/κ) προς 3 (τ/κ).

Από το 1960 έπρεπε είτε το Υπουργείο Εξωτερικών είτε το Οικονομικών, είτε το Άμυνας να έχουν Υπουργό Τουρκοκύπριο και από το 1960 προβλεπόταν πως εναπόκειτο στον ε/κ Πρόεδρο και τ/κ Αντιπρόεδρο να αποφασίσουν δια την εκ περιτροπής προεδρία των πιο πάνω υπουργείων.

Ο κατάλογος ατελείωτος. Αλλά και απερίγραπτος.

Και άλλο τόσο απερίγραπτο, ακατανόητο και συνάμα γελοίο καταντά το όλο θέμα, να ακούς τους θιασώτες του Συντάγματος του 1960 να τάσσονται εναντίον της Λύσης διότι λέει θα γίνουμε συνέταιροι με τους τ/κ και θα καταλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία.

Όλοι αυτοί που «αγωνιούν» αποφεύγουν όμως να αναφερθούν ποιο πραγματικά ήταν το Σύνταγμα του 1960 και τι πραγματικά προνοούσε. Εκτός και εάν εννοούν το Σύνταγμα του 1960 όπως το ζούμε μετά το 1963 και μετά το 1974.

Τότε δεν μιλάμε για Κυπριακή Δημοκρατία αλλά για μια διχοτομημένη Κυπριακή Δημοκρατία… Αν αυτή προτιμάνε, ας μας το πουν ευθέως.

Twitter: @tsangarisp