Αν το θέμα είναι απλώς ζήτημα «τιμής», «εκδίκησης» και για άλλα «τατσιλίκια», τότε ο Νίκος Αναστασιάδης, οφείλει να πιστώσει τη Διοικητή, να δηλώσει πως χαίρει της εμπιστοσύνης του και να στείλει όλους τους υπόλοιπους στα σπίτια τους.

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ
Εάν προσπαθήσεις να δεις το τι συμβαίνει σε αυτό τον τόπο και αντικρύσεις τα πράγματα από λίγη απόσταση είναι για να διερωτάσαι, εάν το πολιτικό σύστημα ζει σε παράλληλο σύμπαν ή εάν τελικά οι σκοπιμότητες είναι τόσες πολλές, που μετατρέπουν το παράλογο σε λογική και την λογική σε παράλογο.

Αυτή τη φορά, ένα δεύτερο κύμα επίθεσης προς την Χ. Γιωρκάτζη, από όλα τα κόμματα. Όλους τους Βουλευτές. Λες και προχθές ανακαλύψαμε την Γιωρκάτζη, την διορίσαμε σε ένα πόστο και μετά ανακαλύψαμε πόσο λάθος ήταν η επιλογή μας. Η Γιωρκάτζη όμως δεν είναι «προχθεσινή». Η Γιωρκάτζη διετέλεσε Γενική Ελεγκτής του κράτους και όλοι, ανεξαιρέτως, της έδιδαν περγαμηνές. Όλοι, την συνέχαιραν για το έργο της, το ήθος της κτλ κτλ.

Αίφνης, η Γιωρκάτζη, με το που έγινε Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας έγινε η μεγαλύτερη διαπλεκόμενη σε αυτό τον τόπο. Θέλει να γονατίσει το σύστημα, θέλει να εκθέσει τους Βουλευτές, θέλει να χαρίσει δισ. στον Βγενόπουλο. Απίστευτα πράγματα.

Προχθές οι Βουλευτές άρχισαν μια επίθεση, εξ’ αφορμής μιας αναφοράς του κ. Κοιλιάρη για τη λίστα της Τράπεζας Κύπρου, χωρίς καν να εξετάσουν τα γεγονότα. Χωρίς καν να ζητήσουν να ακούσουν αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα.

Κατηγόρησαν την Διοικητή ότι διέταξε να ετοιμαστεί η Λίστα. Και όταν ακόμη η Τράπεζα Κύπρου παραδέχθηκε πως η Λίστα ετοιμάστηκε για εσωτερική χρήση, οι γεμάτοι σοφία Βουλευτές το παρέκαμψαν. Ξέχασαν αυτή την λεπτομέρεια και συνέχισαν τις δηλώσεις τους ωσάν να μην έτρεχε τίποτε.

Ούτε έλαβαν υπόψη ότι η ύπαρξη της Λίστας δημοσιοποιήθηκε σε ΜΜΕ (Φιλελεύθερο) προτού καν ληφθεί από την Χ. Γιωρκάτζη. Και το τότε σχόλιο του ΦΙΛ (3 Μαρτίου 2015) αφορούσε ακριβώς το αντίθετο απ’ όσα σήμερα λένε οι Βουλευτές.

Το χειρότερο απ’ όλα είναι πως με όλες αυτές τις ανοησίες και τις μπούρδες που ακούμε καθημερινά καλείται να ασχοληθεί και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος με το που πάτησε το πόδι του πίσω στην Κύπρο άρχισε να κάνει συσκέψεις, και θα τις συνεχίσει και σήμερα.

Το ζητούμενο; Ακόμη το ψάχνουμε. Το ζητούμενο δηλαδή είναι να φύγει η Χ. Γιωρκάτζη; Αυτό είναι το ζητούμενο; Αν ναι, τότε προς τι όλο αυτό το φιάσκο; Προς τι όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου και το ρεζιλίκι; Αν έπραξε κάτι η κα Γιωρκάτζη και πρέπει να φύγει (προνοείται από το Σύνταγμα σε ποιες περιπτώσεις παύεται Ανεξάρτητος Αξιωματούχος) να φύγει. Αμέσως. Αλλά ο Πρόεδρος παρά να διαβουλεύεται με τους Αρχηγούς, να επικοινωνήσει με τον Ντράγκι, που είναι ο ‘Προϊστάμενος’ της κα Γιωρκάτζη, να του εκθέσει τους λόγους και να παυτεί η Διοικητής.

Αν όχι όμως και απλώς το θέμα είναι ζήτημα «τιμής», «εκδίκησης» και για άλλα «τατσιλίκια», τότε ο Νίκος Αναστασιάδης, οφείλει να πιστώσει τη Διοικητή, να δηλώσει πως χαίρει της εμπιστοσύνης του και στείλει όλους τους υπόλοιπους στα σπίτια τους.

Διότι, ο ίδιος το λέει και το ξαναλέει. Απαιτείται Σοβαρότητα. Απαιτείται Σταθερότητα. Αν όποιος για προσωπικούς λόγους τα βάζει με τον εκάστοτε Διοικητή (επειδή δεν του έκανε το χατίρι) και όλο το σύστημα πρέπει να γονατίσει και να υπακούσει, τότε ούτε σοβαρότητα υπάρχει, ούτε σταθερότητα θα υπάρξει.

Αντιθέτως θα συνεχίσει η κλίκα, η κομπίνα και η διαπλοκή να βασιλεύει. Εκτός και εάν αυτό θέλουμε τελικά σε αυτό τον τόπο.