Τα «γαμοδάνεια», τα «βιζοδάνεια» και πώς στήθηκε το κόλπο γκρόσο*… Τι καταγράφεται σε Έκθεση Μυστικών Υπηρεσιών χώρας ΕΕ για το Τραπεζικό Σύστημα της Κύπρου

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ
follow me @tsangarisp
Είναι πραγματικά απίστευτο το πώς στη Νήσο των Αγίων τα πράγματα εξελίσσονται. Είναι δε απίστευτο, το πώς βασικές, απλές, και αν θέλετε «αφελείς» ερωτήσεις δεν απαντώνται ποτέ, παρόλο που οι απαντήσεις τους ενδεχομένως να κρίνουν και να διαλευκάνουν πολλά πράγματα.

Περί Εκποίησεων ο λόγος. Και ας γίνουμε συγκεκριμένοι:

Μας είπαν πως τα Μη Εξυπηρετούμενα είναι περίπου 26 δισεκατομμύρια ευρώ. Μας είπαν επίσης πως το ποσό αυτό είναι περίπου το 50% όλων των Δανείων.

Αυτό που δεν μας είπαν όμως είναι:

Πόσα φυσικά πρόσωπα και πόσες εταιρείες έχουν Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια; Είναι 70,000; Είναι 100,000; Πόσοι είναι τέλος πάντων οι υπό Πτώχευση;

Ποιο είναι το εκτιμημένο ποσό των ακινήτων που είναι υποθηκευμένα και εμπίπτουν στα Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια;

Τι ποσοστό αυτών των Μη Εξυπηρετουμένων δεν καλύπτονται από τις εκτιμημένες αξίες των υποθηκών;

Πόσα δάνεια Μη Εξυπηρετούμενα, σήμερα, δόθηκαν χωρίς εξασφαλίσεις και εγγυήσεις και τι ύψος είναι αυτά τα δάνεια; (εδώ έχει ψωμί)

Αναλογικά ποσοστιαία πόσα είναι τα Μη Εξυπηρετούμενα ανά κατηγορία Δανείων;

Το ότι διατηρούσαμε Οικονομία casino μας το είπαν όλοι. Και το τζογάρισμα γινόταν από τις Τράπεζες και καμιά 200αριά άλλους μασκαράδες. Τώρα, όλα αυτά τα ξεχάσαμε και μας έφταιξαν οι δανειολήπτες, οι οποίοι αίφνης έγιναν «απατεώνες» και δεν πληρώνουν…

Όλα αυτά είναι βασικά ερωτήματα, τα οποία λογικά θα έπρεπε να λεχθούν ή έστω λέμε εμείς να δημοσιοποιηθούν.

Διότι αλλιώς θα κρίνεις και θα αποφασίσεις εάν γνωρίζεις ότι κινδυνεύουν να πτωχεύσουν για παράδειγμα 200,000 κόσμος και αλλιώς θα αποφασίσεις και θα ενεργήσεις εάν γνωρίζεις ότι θα κινδυνεύσουν για πτώχευση μόνο μερικές χιλιάδες. Τις οποίες ως Κράτος, αφού εξετάσεις τις συνθήκες που βρέθηκαν σε αυτή την μίζερη κατάσταση, θα μπορούσες να λάβεις κάποια μέτρα για να μην αφήσεις να διαλυθούν έστω και αυτές οι μερικές χιλιάδες κόσμος (διότι απλούστατα υποτίθεται είσαι Κράτος Προνοίας και συνεπώς έστω και εάν βρέθηκαν σε αυτή την κατάσταση από δικό τους λάθος, εσύ ως Κράτος δεν θα ήθελες να καταδικαστεί μια ολόκληρη οικογένεια και γενιά στην μιζέρια).

Το ένα σημείο λοιπόν, το οποίο κρίνεται από την Στήλη ως άκρως σημαντικό, είναι οι απαντήσεις στα ανωτέρω ερωτήματα.

Το δεύτερο σημείο, το οποίο είναι εξίσου σημαντικό, είναι να θυμηθούμε για λίγο τις κατηγορίες δανείων, διότι θα μας χρησιμεύσουν σε ένα συμπέρασμα πιο κάτω.

Πάμε να δούμε τις κύριες κατηγορίες δανείων που γίνονταν την προηγούμενη δεκαετία:

Πρώτη Κατηγορία: Οικιστικά Δάνεια

Δεύτερη Κατηγορία: Επιχειρηματικά Δάνεια (είτε για να ανοίξει μια επιχείρηση, είτε για να επεκταθεί μια επιχείρηση).

Τρίτη Κατηγορία: Φοιτητικά, Σπουδαστικά Δάνεια

Τέταρτη Κατηγορία: Καταναλωτικά Δάνεια

Πέμπτη Κατηγορία: Δάνεια για αγορά αυτοκινήτου

Έκτη Κατηγορία: «Γαμοδάνεια». Για να μπορέσεις, σου έλεγαν να παντρευτείς!!!

Έβδομη Κατηγορία: «Βιζοδάνεια». «Δάνεια αισθητικής και πλαστικής χειρουργικής» κτλ (Ναι. Είχαμε και τέτοια)

Όγδοη Κατηγορία: «Διακοπο-δάνεια». Για να κάνεις τις διακοπές σου άνετα. Αυτά μάλιστα χωρίζονταν σε άλλες τρεις κύριες υποκατηγορίες: Δάνεια Καλοκαιρινών Διακοπών, Δάνεια Διακοπών για το Πάσχα και Δάνεια για Διακοπές τα Χριστούγεννα.

Ένατη Κατηγορία: Οι κάρτες. Κάρτες για ψώνια. Κάρτες «για την γυναίκα». Κάρτες για τους Φοιτητές, ακόμη και Κάρτες για τα παιδιά.

Αυτές λοιπόν ήταν πάνω – κάτω οι κατηγορίες των προϊόντων των άλλοτε πανίσχυρων Τραπεζών.

Ο υπερδανεισμός των Κυπρίων έγινε με τόση ευκολία και με δόλιο τρόπο διότι απλούστατα οι Τράπεζες χρειάζονταν τους τόκους για να πληρώνουν τα καταθετικά επιτόκια των δισεκατομμυρίων των Ρώσων και άλλων (casino economy, όπως μας είπαν και στην ΕΕ). Το μεγάλο μπαμ έγινε κατά την εξαετία 2004-2010 με τον Επόπτη του Συστήματος, Αθανάσιο Ορφανίδη, να μην πράττει τίποτα…

Όλα αυτά δημιουργήθηκαν για ένα απλό σκοπό:
Την διοχέτευση του χρήματος με δανεισμό προς τους πολίτες (αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό).

Ο λόγος; Επειδή υπήρχε πλεόνασμα χρήματος (ούτε και αυτό είναι κατ’ ανάγκη κακό).

Που το βρήκαμε; Κυρίως από τις ξένες καταθέσεις (Ρώσων και άλλων) (ούτε και αυτό είναι κακό).

Γιατί επέλεγαν την Κύπρο; Όχι για τον καλό της καιρό. Ούτε και γιατί είμαστε ο πιο ευγενικός λαός του κόσμου. Ούτε και για τα «άψογο» χρηματοπιστωτικό μας σύστημα. Επέλεγαν την Κύπρο για καταθέσεις λόγω των ΥΨΗΛΩΝ ΚΑΤΑΘΕΤΙΚΩΝ ΕΠΙΤΟΚΙΩΝ (αυτό είναι κακό).

Όταν όμως εσύ, ως Τράπεζα, δεχόσουν καταθέσεις δισ. και έδινες καταθετικά επιτόκια της τάξεως του 5 και 6,5%, εσύ ως Τράπεζα δεν υπάρχει κανένας τρόπος ανά το παγκόσμιο να βγάλεις αυτά τα λεφτά μέσω άλλων χρηματοοικονομικών προϊόντων. Ας πούμε με το να αγοράσεις Ομόλογα. Εκτός και εάν επενδύσεις σε Ομόλογα πχ του Κόγκο ή της Λιβερίας με απόδοση 20% αλλά και πάλι ΑΝ θα έπαιρνες τα λεφτά σου θα τα έπαιρνες σε 10 ή 20 χρόνια. Εν πάση περιπτώσει για μια Τράπεζα το να αναζητεί επενδύσεις με ετήσιες αποδόσεις πέραν του 7% είναι εξωπραγματικό και εννοείται δεν θα εντοπίσει τέτοιες επενδύσεις.

Εκτός και αν; Εκτός και αν τι; Εκτός και εάν τζογάρει. Και αυτό έπραξαν. Πώς; Διοχετεύοντας λεφτά στους πολίτες, υπό τύπου Δανείου, με πανύψηλα επιτόκια και πανάκριβα τέλη. Διότι ας μην ξεχνούμε ότι ο Ρώσος που κατέθεσε, ας πούμε, 1δις. με επιτόκιο 6%, τέλος του χρόνου πρέπει να πάρει επιτόκιο 60 εκατομμύρια. Παράλληλα, η Τράπεζα έπρεπε να καλύψει, μισθούς, έξοδα, επενδύσεις, επεκτάσεις ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΚΕΡΔΟΣ για μέρισμα στους μετόχους και να δείξει και επιπλέον κέρδος για να μπορέσει να επεκταθεί.

Και δεν μιλάμε για καταθέσεις ενός δισ. αλλά πολλών δισ. Και αφού δεν υπάρχει άλλος τρόπος να «βγει» το καταθετικό επιτόκιο πέραν του δανεισμού, προωθήθηκε ο υπερδανεισμός.

Όλα αυτά βεβαίως γίνονταν υπό την συγκατάθεση του ΕΠΟΠΤΗ, του Κεντρικού Τραπεζίτη, και κυρίως επί εποχής Αθανάσιου Ορφανίδη (τότε ήταν που ξέφυγαν πολύ οι Τράπεζες).

Και κάποιος που γνωρίζει το πώς παίχτηκε το παιχνίδι, όπως για παράδειγμα η σημερινή Κυβέρνηση και ο Χάρης Γεωργιάδης, θα έπρεπε να επιδείκνυαν τουλάχιστον κάποιο «έλεος» προς εκείνους τους πολίτες, οι οποίοι έστω και με τα χίλια σφάλματα τους, έπεσαν θύματα σε αυτό το κόλπο γκρόσο. 

Ο ΕΠΟΠΤΗΣ αντί να παρέμβει και να σταματήσει τον ΥΠΕΡΔΑΝΕΙΣΜΟ για το ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, σιωπούσε και προχωρούσαμε.

Για να επιτευχθεί δε ο ευκολότερος δανεισμός, τα δάνεια γίνονταν κατά την συντριπτική τους πλειοψηφία, και σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα βάσει περιουσιακών και όχι βάσει εισοδηματικών στοιχείων / κριτηρίων του αιτητή (άκρως παράδοξη πρακτική. Σε κανένα ΣΟΒΑΡΟ κράτος δεν γίνεται αυτό).

Το δε τελειωτικό κτύπημα ήταν που κατέρρευσε η Ελλάδα, και οι Τραπεζίτες αντιλαμβανόμενοι ότι θα “χαλούσε η μανέστρα” και η Κύπρος θα έχανε το trust των καταθετών (αυτοί γνώριζαν ότι ήδη το έχασαν αφού είχαν εκκροές κεφαλαίων) έκαναν κινήσεις διάσωσης ώστε να διασώσουν ότι διασώζεται, αγοράζοντας Ελληνικά Ομόλογα την ώρα που οι Γερμανοί τα πουλούσαν.

Φτάσαμε λοιπόν στο σημερινό σημείο, όπου οι Πολίτες βρέθηκαν υπερδανεισμένοι, και οι Τράπεζες άδειες, διότι οι επίδοξοι καταθέτες που αναζητούσαν το εύκολο κέρδος των υψηλών επιτοκίων, δεν ρισκάρουν πλέον να καταθέσουν.

Όλα τα ανωτέρω καταγράφονται λίγο – πολύ σε έκθεση Μυστικών Υπηρεσιών χώρας της ΕΕ για το Τραπεζικό Σύστημα της Κύπρου (τότε που διέρρευσε η είδηση ήταν επί καιρώ Χριστόφια, και «επαίξαμε πελλό» να της δώσουμε σημασία, και όποιος δε αναφερόταν σε αυτή, τον χαρακτήριζαν «λαϊκιστή» που ήθελε να φορτώσει όλες τις αμαρτίες του κράτους στις Τράπεζες. Έτσι λεγόταν τότε)

Εξού λοιπόν οι Ευρωπαίοι μας είπαν για την «Οικονομία – Καζίνο» και εξού η πρώτη πρόταση εντός του Eurogroup Μαρτίου ’13 ήταν πως έπρεπε να έκλειναν και οι δυο τράπεζες (ΛΑΙΚΗ και BOC) διότι ήταν τοξικές.

Και κάποιος που γνωρίζει το πώς παίχτηκε το παιχνίδι, όπως για παράδειγμα η σημερινή Κυβέρνηση και ο Χάρης Γεωργιάδης, θα έπρεπε να επιδείκνυαν τουλάχιστον κάποιο «έλεος» προς εκείνους τους πολίτες, οι οποίοι έστω και με τα χίλια σφάλματα τους, έπεσαν θύματα σε αυτό το κόλπο γκρόσο.

Κατά τα άλλα Πρόεδρε, ψάχνουμε ακόμη τους ενόχους, εξυμνούμε τον Α. Ορφανίδη και για όλα φταίει ο λαός…

*Παλιό Ιταλικό Τηλεπαιχνίδι της 10ετιας του ’70 όπου οι συμμετέχοντες έπρεπε να υποστούν σειρά εκπλήξεων και απροόπτων. Έμεινε με τη σημασία του έξυπνου κόλπου, της απατεωνιάς, της απρόσμενης κατάπληξης.