Τρία κόμματα διαφωνούν μεταξύ τους ως προς το πλαίσιο λύσης (ΔΔΟ) του σοβαρότερου προβλήματος του τόπου αλλά για το καλό του τόπου συμμαχούν και στηρίζουν ένα υποψήφιο, ο οποίος πρέπει να εκλεγεί για να χειριστεί την επίλυση του σοβαρότερου προβλήματος του τόπου για το καλό του τόπου, όπως οι ίδιοι λένε, αλλά την ίδια ώρα δεν μας λένε εάν για το καλό του τόπου συμφώνησαν και στο πλαίσιο λύσης που θα ακολουθήσουν για την επίλυση του σοβαρότερου προβλήματος του τόπου!!! Αυτή είναι η «Νέα Στρατηγική»;

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ
Twitter: @tsangarisp

Στην Κύπρο δεν ξέρω αν το αντιληφθήκατε αλλά δεν έχουμε πολιτικά κόμματα. Θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως «Συμμορίες» ή ως «Κλίκες» αλλά σίγουρα κάποιος τρίτος δεν θα στοιχημάτιζε με τίποτα ότι αυτά τα… πράματα, τα οποία κατά τα άλλα ονομάζονται Κόμματα, μπορούν να είναι και Κόμματα. Πραγματικά κόμματα.

Ας γίνουμε όμως συγκεκριμένοι.

Πρόσφατα τρία κόμματα εξήγγειλαν συνεργασία για τις Προεδρικές εκλογές του 2018. Το ΔΗΚΟ, η ΕΔΕΚ και η Αλληλεγγύη. Σε αυτή τη συνεργασία ενδεχομένως να εισέλθουν και οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ. Ας μείνουμε όμως σε αυτά τα τρία κόμματα που και επίσημα δήλωσαν ότι πλέον συνεργάζονται για την εκλογή του Νικόλα Παπαδόπουλου στην Προεδρία του κράτους.

Δεν είναι κακό. Τουναντίον, οι συνεργασίες είναι καλό εάν γίνονται για το -κατ’ εκείνους ή για τους κατ’ όποιους συντελεστές- «ευρύτερο καλό». Πιστεύουν δηλαδή ότι τους ενώνει ο κοινός σκοπός, η εκλογή Νικόλα Παπαδόπουλου στην Προεδρία του Κράτους, εκλογή, η οποία εάν επιτευχθεί θα έχει όφελος ο τόπος. Έτσι τουλάχιστον λέει η λογική. Αλλά έτσι είναι;

Για να ωφεληθεί ο τόπος, και κατ’ επέκταση οι πολίτες αυτού του κράτους, σημαίνει τι; Σημαίνει πρέπει να επιλυθούν προβλήματα και ζητήματα που απασχολούν τον τόπο, σωστά; Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει αυτό το κράτος εδώ και 10ετίες είναι το κυπριακό (υπάρχουν βεβαίως και άλλα μεγάλα προβλήματα, αλλά κρατάμε ως παράδειγμα το μείζον). Το κυπριακό λοιπόν είναι το μείζον πρόβλημα, εθνικό μάλιστα ζήτημα. Και αφού είναι πρόβλημα, θα πρέπει να επιλυθεί. Αυτή ήταν η βασική επιδίωξη όλων των Προέδρων της Κυπριακής Δημοκρατίας και αυτή –κατά πάσα πιθανότητα- θα παραμείνει η βασική επιδίωξη όλων των υποψηφίων για τις εκλογές του 2018.

Έχουμε λοιπόν επίσημα ένα υποψήφιο, τον Νικόλα Παπαδόπουλο, ο οποίος υποστηρίζεται μέχρι στιγμής από ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και Αλληλεγγύη, και ο οποίος όμως όχι μόνο δεν μας είπε τα πλάνα του για την επίλυση του κυπριακού, αλλά τουναντίον επικρατεί μια σύγχυση και θολούρα ως προς το πλέον βασικό του θέματος, που είναι η βάση, το πλαίσιο λύσης. Το οποίο πλαίσιο λύσης, όλοι γνωρίζουμε ότι από το 1977 με την 1^η Συμφωνία Υψηλού Επιπέδου Μακαρίου – Ντενκτάς καθορίστηκε ότι είναι η ΔΔΟ, δηλαδή η Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία. Αυτή εξελίχθηκε και επιβεβαιώθηκε το 1979 με την 2^η Συμφωνία Υψηλού Επιπέδου (Κυπριανού – Ντενκτάς) και το 2006 με την 3^η Συμφωνία Υψηλού Επιπέδου (Τάσσου – Ταλάτ).

Γιατί επικρατεί σύγχυση και θολούρα; Μα διότι το ΔΗΚΟ λέει ότι είναι υπέρ της ΔΔΟ, η ΕΔΕΚ την αποκήρυξε την 15^η Ιουνίου 2015 και η Αλληλεγγύη θεωρεί την ΔΔΟ ως «ρατσιστική» και τάσσεται εναντίον.

Άρα, έχουμε τρία κόμματα με εκ διαμέτρου διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς την επίλυση του σοβαρότερου προβλήματος του τόπου, αλλά στηρίζουν ένα υποψήφιο, ο οποίος όμως αποφεύγει –μέχρι στιγμής- να μας πει που θα κινηθεί για να επιτύχει την επίλυση αυτού του προβλήματος. Θα ακολουθήσει στο κυπριακό την γραμμή του ΔΗΚΟ που είναι η ΔΔΟ, την γραμμή της ΕΔΕΚ που είναι η αποκήρυξη της ΔΔΟ ή την γραμμή της Αλληλεγγύης που δεν συζητά ΔΔΟ;

Για να αποφύγουν, μάλιστα οι τρεις, αυτή την ουσιαστική τοποθέτηση μας λένε αρκετές φορές ότι «δεν ασχολούμαστε με ονοματολογία». Και όμως η «ΔΔΟ» δεν είναι ονοματολογία. Δεν είναι αφηρημένη έννοια. Είναι πολύ συγκεκριμένο μοντέλο λύσης, το οποίο προνοεί, Ομοσπονδιακό σύστημα, ΔΙΖΩΝΙΚΟ, δηλαδή με ΔΥΟ ΖΩΝΕΣ (με δυο κρατίδια, καντόνια ή όπως θέλετε πέστε τα), ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΟ, δηλαδή αποτελούμενο –το Ομοσπονδιακό Σύστημα- από τις δυο Κοινότητες, την Ελληνοκυπριακή και την Τουρκοκυπριακή. Είναι πασιφανές ότι «ΔΔΟ» δεν είναι απλώς κάποια ονοματολογία αλλά είναι πολύ, μα πάρα πολύ συγκεκριμένη πολιτική έννοια, με πολύ συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο θα πρέπει να κινηθείς για να σχηματίσεις και να συμφωνήσεις την λύση.

Εν ολίγοις, αυτά τα πράματα που κατά τα άλλα θέλουν να ονομάζονται κόμματα, δεν μας λένε ξεκάθαρα πάνω σε ποια βάση θα κινηθούν για να προσπαθήσουν να επιλύσουν το σημαντικότερο πρόβλημα του τόπου. Δεν έχουν θέση; Ποια είναι; Είναι υπέρ ή εναντίον της ΔΔΟ; Δεν λέω ότι σώνει και καλά  πρέπει να ταχθούν υπέρ. Αλλά να ταχθούν. Σταράτα και ωραία. Υπέρ της ΔΔΟ; Ή εναντίον; Και εάν είναι εναντίον, τι μας εισηγούνται; Μπορεί να έχουν καλύτερη θέση από το πλαίσιο της ΔΔΟ. Να το ακούσουμε.

Ενόσω όμως δεν τοποθετούνται, νομιμοποιείται κάποιος να σκεφτεί ότι έστησαν μια ευκαιριακή συμμαχία ωσάν να είναι πολιτικές συμμορίες και οπορτουνιστικά ορμάνε για να ρημάξουν το κράτος προς ίδιον όφελος.

Διότι είναι απλό: Αν είχαν υπόψη το όφελος των πολιτών και του τόπου, θα είχαν και ξεκάθαρη τοποθέτηση για το μεγαλύτερο πρόβλημα των πολιτών και του τόπου, μέσω της λύσης του οποίου θα ωφεληθεί ο τόπος και κατ’ επέκταση οι πολίτες (αν δεν θα ωφεληθούν από τη λύση, σημαίνει ότι δεν είναι καν πρόβλημα με το οποίο αξίζει να ασχοληθεί κάποιος).  

Πόσο μάλλον όταν την επίλυση αυτού του προβλήματος την επικαλείσαι για να αιτιολογήσεις την συμμαχία και την υποψηφιότητά σου…!!!

Υγ. Η στήλη έχει ξεκάθαρη θέση και για τα δυο μεγάλα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ και αυτή διατυπώθηκε ξεκάθαρα σε άλλα άρθρα. Συνοπτικά είναι ότι αυτά τα δύο κόμματα –και κυρίως το ΑΚΕΛ- δεν είναι άμοιρα ευθυνών για την εκκόλαψη και την ενίσχυση των Πολιτικών Συμμοριών αφού τα παρακολουθήσαμε να προβαίνουν σε «πολιτικό κοντραμπάντο» κάνοντας εκπτώσεις από τις πολιτικές τους θέσεις με στόχο την εξουσία… Το δε ΑΚΕΛ για δεκαετίες τους έκανε μάλιστα και τον κολαούζο…

Click here for PDF version 

Click here for e-Newspaper