Για 43 χρόνια η Τουρκική πλευρά μας έλεγε ότι βρίσκεται 3 βήματα μπροστά και δημιουργούσε «πραγματικότητες», τις οποίες μετέπειτα βρίσκαμε μπροστά μας. Τώρα για 1^η φορά η ε/κ πλευρά με τον Ν. Αναστασιάδη βρέθηκε αυτή 3 βήματα μπροστά και δημιούργησε μια σκληρή πραγματικότητα, την οποία βρίσκει και θα βρίσκει μπροστά της η Άγκυρα

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ
Twitter: @tsangarisp

Επειδή θα υπάρξουν πολλές ερμηνείες και πολλές αναγνώσεις ως προς τον γύρο Συνομιλιών της Γενεύης καθώς και ως προς την «Διάσκεψη για την Κύπρο» της 12^ης Ιανουαρίου, θα πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι σε κάτι:

Η 12^η Ιανουαρίου 2017 είναι αναμφίβολα μια ιστορική ημερομηνία για την Κύπρο και το κυπριακό πρόβλημα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος.

Και αυτό πρόκειται για γεγονός. Δεν είναι ούτε άποψη ούτε υποκειμενική γνώμη. Και το υποστηρίζω αυτό, γιατί:

Αρχικά να πούμε ότι στα 43 χρόνια συζητήσεων στο κυπριακό πρόβλημα υπήρξαν πολλές ημερομηνίες ορόσημα και όλες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο παίζουν κάποιο ρόλο στις σημερινές συζητήσεις, αλλά λίγα είναι τα γεγονότα που διαδραματίζουν κυρίαρχο ρόλο. Που παρέμειναν ως θεμελιώδεις ημερομηνίες, οι οποίες καθορίζουν τα πλαίσια των συζητήσεων που γίνονται εδώ και 43 χρόνια.

Και τα πλαίσια, στα οποία διεξάγονται –ακόμη και σήμερα- οι συνομιλίες καθορίζονται: Α/ Από την Συμφωνία Υψηλού Επιπέδου της 12ης Φεβρουαρίου 1977 μεταξύ Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και Ραούφ Ντενκτάς, Β/ Από την Συμφωνία Υψηλού Επιπέδου της 19ης Μαΐου 1979 μεταξύ Σπύρου Κυπριανού και Ραούφ Ντενκτάς και Γ/ Από την Συμφωνία της 8^ης Ιουλίους 2006 μεταξύ Τάσσου Παπαδόπουλου και Μεχμέτ Αλί Ταλάτ.

Αυτές οι τρεις Συμφωνίες λειτουργούν κυρίως ως ο «θεμέλιος λίθος» του πλαισίου βάσης λύσης της Δικοινοτικής Διζωνικής Ομοσπονδίας.

Τι πέτυχε όμως ο Νίκος Αναστασιάδης την 12^η Ιανουαρίου 2017, μέσω της Διεθνούς Διάσκεψης ή της «Διάσκεψης για την Κύπρο» (όπως επίσημα ονομάστηκε);

Γιατί κρίνεται αυτή η Διάσκεψη ως άκρως σημαντική και γιατί αλλάζει τα δεδομένα;

Πρώτον. Είναι η πρώτη φορά που συζητείται το θέμα Ασφάλειας και Εγγυήσεων. Ουδέποτε στο παρελθόν συζητήθηκε θέμα αλλαγής καθεστώτος Εγγυήσεων.

Δεύτερον. Είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία παρακάθεται στο τραπέζι με μοναδικό θέμα συζήτησης το κεφάλαιο της Ασφάλειας και των Εγγυήσεων.

Τρίτον. Είναι η πρώτη φορά που κατά τη συζήτηση αυτού του Κεφαλαίου, η ΕΕ έχει και λόγο και ρόλο.

Τέταρτον. Είναι για πρώτη φορά που το αναχρονιστικό σύστημα Εγγυήσεων και Ασφάλειας θεωρείται και αναγνωρίζεται Διεθνώς (ναι διεθνώς, διότι στην Διάσκεψη συμμετείχαν ο ΓΓ του ΟΗΕ, η ΕΕ, οι τρεις Εγγυήτριες Δυνάμεις, ενώ ας μην ξεχνάμε τον ρόλο και το ενδιαφέρον που επέδειξαν οι ΗΠΑ, τις δηλώσεις που έγιναν από πλευράς Ρωσίας, Γαλλίας, Γερμανίας ως προς τον αναχρονισμό και την ανάγκη αλλαγής του υφιστάμενου συστήματος Ασφάλειας και Εγγυήσεων).

Ευλόγως και ορθώς κάποιος θα διερωτηθεί: Και καλά το ότι έγινε Διάσκεψη και τι έγινε; Είχαμε αποτέλεσμα;

Η απάντηση όμως στο πιο πάνω ερώτημα, είναι και το σημείο, η πεμπτουσία της θέσης που εξέφρασα πιο πάνω ότι «η 12η Ιανουαρίου 2017 είναι αναμφίβολα μια ιστορική ημερομηνία για την Κύπρο και το κυπριακό πρόβλημα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος».

Γιατί; Διότι έστω ότι τίποτα δεν θα βγει από τον διάλογο των ομάδων τεχνοκρατών για το κεφάλαιο των Εγγυήσεων και Ασφάλειας. Έστω ότι οι διαπραγματεύσεις καταλήξουν σε αδιέξοδο. Και το προεκτείνω και παραπέρα: Έστω ότι και αυτή η προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού δεν καταλήξει: Θα υπάρχει ενδεχόμενο, οι οποιεσδήποτε μελλοντικές προσπάθειες λύσης του Κυπριακού, ο οποιοσδήποτε ΠτΔ να μην έχει στην ατζέντα του το θέμα των Εγγυήσεων; Ότι θα πρέπει να αλλάξουν;

Διότι αν το 2017 έγινε προσπάθεια για αλλαγή του Συστήματος Εγγυήσεων και εάν το 2017 αναγνωρίζεται Διεθνώς ότι πρέπει να εξευρεθεί ένα νέο σύστημα Εγγυήσεων θα υπάρχει κανείς μελλοντικά που θα μπορεί αυτό να το παραγνωρίσει;

Εν ολίγοις, για 43 χρόνια η Τουρκική πλευρά μας έλεγε ότι βρίσκεται πάντοτε 3 βήματα μπροστά και δημιουργούσε «πραγματικότητες» και αυτές επιβάλλονταν στο τραπέζι των Διαπραγματεύσεων.

Τώρα, και για πρώτη φορά, η ε/κ πλευρά με τον Νίκο Αναστασιάδη πέτυχε να βρεθεί αυτή 3 βήματα μπροστά και να δημιουργήσει μια πραγματική πραγματικότητα:

Την ανάγκη αλλαγής του Καθεστώτος Εγγυήσεων. Η οποία πλέον βρίσκεται και θα βρίσκεται στο τραπέζι των όποιων Διαπραγματεύσεων. 

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ (15/1/17)