Συγκρίσεις επί συγκρίσεων, όμοιες, ανόμοιες, πραγματικές, εξωπραγματικές. «Ό,τι πεις είσαι μέσα», λες και το ακροατήριο αποτελείται από Ιθαγενείς ελάχιστης ή καθόλου νοητικής ικανότητας

————

 Είπαμε ξανά. Οι «σούπερ ντούπερ» αναλύσεις και οι δήθεν περίπλοκες εξηγήσεις, πάντοτε γίνονται για να αποκρύπτεται η κενότητα μασκαράδων.

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ*
Twitter: @tsangarisp

Η ΑΠΟΧΗ. Ακούσαμε τις προάλλες τα συνηθισμένα περί «πρώτο κόμμα η αποχή», «χαστούκι στο κομματικό κατεστημένο» και διάφορα άλλα φαιδρά και γελοία. Ανέκαθεν η θέση του γράφοντα ήταν πως η «Αποχή» είναι στο πολιτικό παιχνίδι, είναι μέρος αυτού και όσοι επιλέγουν «αποχή» είναι στην πραγματικότητα ο παρονομαστής του «χρήσιμου ηλίθιου» για την μετέπειτα εξίσωση των αποτελεσμάτων και την πολιτική ανάγνωση. (Για παράδειγμα, στις εκλογές της 18^ης Δεκεμβρίου το 37,7%, δεν πήγε να ψηφίσει. Και προφανώς αυτό το 37,7% θα ήταν το ποσοστό εκείνο που θα ανέτρεπε λίγο ή πολύ και κατά πάσα πιθανότητα τα τελικά αποτελέσματα. Ο λόγος είναι εμφανής. Όσοι επιλέγουν αποχή –όχι απόλυτα αλλά κατά πλειοψηφία- δεν ανήκουν στους σκληρούς κομματικούς πυρήνες και δύναται να είναι πιο απρόβλεπτοι στις επιλογές τους. Κατ’ επέκταση αυτοί οι πολίτες είναι συνάμα και ένας αστάθμητος παράγοντας για τα ίδια τα κόμματα, τα κατ’ εκείνους πολίτες «το σύστημα». Αυτό σημειώνεται για να εξηγηθεί η χρήση του όρου «χρήσιμος ηλίθιος» ώστε να μην αιωρείται και να παρεξηγείται).  

Θεωρώ λοιπόν ότι η Αποχή υπήρχε, υπήρξε και στις Δημοτικές, και θα υπάρχει και σε όλες τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Θα αυξομειώνεται αναλόγως συνθηκών, συγκυρίων και ενδιαφέροντος.

Δεν θα εισέλθω σε βαθιά ανάλυση στο σημερινό άρθρο ούτε για τη θέση μου ότι το υψηλό ποσοστό της αποχής στις εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης απέδειξε το αντίθετο από αυτό που υποστηρίζεται ευρέως. Το τι υποστηρίζεται είναι πως  η αποχή στις εκλογές της ΤΑ ήταν «χαστούκι στο πολιτικό σύστημα». Τουναντίον όμως. Αντιθέτως, η αποχή στις εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης απενοχοποίησε το Πολιτικό Σύστημα. Το γιατί, θα επανέλθω με άλλο άρθρο λόγω χώρου.

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ. Και σε αυτό το κεφάλαιο ακούστηκαν πολλά. Συγκρίσεις επί συγκρίσεων, όμοιες, ανόμοιες, πραγματικές, εξωπραγματικές. «Ό,τι πεις είσαι μέσα», λες και το ακροατήριο αποτελείται από Ιθαγενείς ελάχιστης ή καθόλου νοητικής ικανότητας.

Και πάλι εδώ θα προτιμήσω την οδό της απλής παράθεσης γεγονότων. Είπαμε ξανά. Οι «σούπερ ντούπερ» αναλύσεις και οι δήθεν περίπλοκες εξηγήσεις, πάντοτε γίνονται για να αποκρύπτεται η κενότητα μασκαράδων.

1/ ΔΕΝ γίνεται να συγκρίνονται διαφορετικές εκλογικές αναμετρήσεις. Οι εκλογές της ΤΑ του 2016 συγκρίνονται με αυτές του 2011. Οι Βουλευτικές του 2016 συγκρίνονται με τις Βουλευτικές του 2016. Τελεία.

2/ Τα κομματικά ποσοστό σε εκλογές Τ.Α. μετρώνται μέσω των Κομματικών Συνδυασμών στα Δημοτικά Συμβούλια. ΜΟΝΟ. Ούτε σε Δημάρχους, ούτε σε Κοινοτάρχες ούτε σε Κοινοτικά Συμβούλια (διότι απλούστατα στην πλειοψηφία των κοινοτήτων οι συνδυασμοί, ακόμη και οι υποψηφιότητες των κοινοταρχών, δεν είναι κομματικοί/ες αλλά συνήθως μέσω τοπικών οργανώσεων, συλλόγων, σωματείων κτλ κτλ).  

3/ Η ανάγνωση των εκλογών της Τ.Α. μπορεί να χωριστεί σε 2 σκέλη: Α/ στην «Εικόνα» και Β/ στην «Ουσία». Η «Εικόνα» αφορά βεβαίως την εκλογή Δημάρχων και η «Ουσία» αφορά τα ποσοστά στα εκλογικά ψηφοδέλτια για ανάδειξη των Δημοτικών Συμβούλων.

4/ Θα καταγράψω τρία ερωτήματα για τον ΔΗΣΥ που αφορούν την «Ουσία» και ας τα κρίνουμε αμιγώς κομματικά και πολιτικά και όχι αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε με τον Συναγερμό:

• Είναι ή δεν είναι επιτυχία για ένα κόμμα όταν εκλέγει αριθμό ρεκόρ (180) Δημοτικών Συμβούλων, αριθμό που ποτέ προηγουμένως δεν είχε;

• Είναι ή δεν είναι επιτυχία για ένα κόμμα να διατηρεί το 2016 (37,3%) περίπου τα ποσοστά ρεκόρ που έλαβε το 2011, όταν τότε, το 2011, υπήρχαν οι πιο ευνοϊκές συνθήκες για τον ΔΗΣΥ στην σύγχρονη ιστορία των εκλογών Τ.Α.; (Γιατί ευνοϊκές; Ήταν αξιωματική αντιπολίτευση, πήγαινε για την Προεδρία του Κράτους, δυσαρέσκεια από διακυβέρνηση Χριστόφια, τραγωδία Μαρί, χάλασε η συνεργασία ΑΚΕΛ – ΔΗΚΟ με το δεύτερο να φλερτάρει τον ΔΗΣΥ ενόψει και των Προεδρικών του ‘13) 

• Είναι ή δεν είναι επιτυχία για ένα κόμμα να διατηρεί την πρώτη θέση με διαφορά 11 μονάδων (!) από το δεύτερο;

Δεν θα απαντήσω στις ερωτήσεις και κατά πόσο είναι ή δεν είναι επιτυχία του ΔΗΣΥ, αλλά πολιτικά ομιλούντες και μόνο (διότι επί του προκειμένου δεν μιλάμε ούτε κοινωνιολογικά, ούτε ιδεολογικά, ούτε δογματικά αλλά αυστηρώς πολιτικά), εάν κάποιος απαντήσει καταφατικά στις πιο πάνω τρεις ερωτήσεις, αντικειμενικά δεν θα μπορεί να αρνηθεί ότι επρόκειτο για μια επιτυχία. Η οποία και βεβαίως πιστώνεται στον Αβέρωφ.

*Δεν συνηθίζω να αρθρογραφώ υπό την ιδιότητα μου ως «Δ/ντης Γραφείου Τύπου & ΜΜΕ ΔΗΣΥ» αλλά ως Δημοσιογράφος. Ωστόσο, σήμερα, λόγω και του θέματος, η αναφορά επιβάλλεται για να μην θεωρηθεί ότι αποκρύβω την όποια επαγγελματική μου συνεργασία, αν και πιστεύω ότι και χωρίς την ανωτέρω ιδιότητα τα ίδια θα έγραφα, διότι απλούστατα πρόκειται πρώτα και κύρια περί γεγονότων και περί απόψεων. Τα οποία, για μένα προσωπικά, δεν μεταβάλλονται αναλόγως συνεργασιών…     

Δημοσιεύτηκε στον ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ 1/1/17