Αντί να συζητούμε ποιοι 10 Δήμοι θα παραμείνουν, παρακολουθούμε φαρσοκωμωδίες για το ποιος θα είναι υποψήφιος για την «Χρυσή Καρέκλα»

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ
Από το 2011 ενυπόγραφα υποστήριζα την ριζική αναδιάρθρωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και όταν μιλάμε για ριζική αναδιάρθρωση εννοούμε και την σημαντική μείωση του αριθμού των Δήμων.

Διότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην Κύπρο, όπως και πολλά άλλα πράματα δηλαδή σε αυτό το νησί, αντί να υπάρχει για την εξυπηρέτηση των Πολιτών, υπάρχει για την εξυπηρέτηση των κομματικών παραγόντων και οι αιρετές θέσεις σε Δήμους και κατ’ επέκταση και στις Κοινότητες, λειτουργούν ως ένα «παυσίπονο» για τις τόσες χιλιάδες μέλη των κομμάτων που ανήγαγαν την προσωπική τους πολιτική ανέλιξη σε στόχο ζωής.

Φτάσαμε στο σημείο, μια σταλιά τόπος, να έχουμε 39 Δήμους παρακαλώ. Φτάσαμε στο σημείο να έχουμε 30 Δήμους στην ελεύθερη Κύπρο και να διατηρούμε για πολιτικούς λόγους (και ορθώς) άλλους 9 Δήμους στην κατεχόμενη Κύπρο. Αλλά για σκεφτείτε για λίγο: 30 ΔΗΜΟΥΣ, στην Κύπρο.

Αν είναι ποτέ δυνατόν!!! Και όμως είναι. Η Παγκόσμια Τράπεζα και οι Άγγλοι Εμπειρογνώμονες, οι οποίοι ανέλαβαν να κάνουν μελέτη για την Τοπική Αυτοδιοίκηση γελούσαν όταν είδαν τα δεδομένα. Και καλά έκαναν και γελούσαν διότι όταν αντικρίζεις τραγελαφικά δεδομένα, έχεις δυο επιλογές: Είτε βάζεις τα κλάματα και απομακρύνεσαι όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και πιο μακριά από την υπόθεση, είτε βάζεις τα γέλια, και προσπαθείς να βοηθήσεις όσο μπορείς αυτούς τους «αξιοθρήνητους ιθαγενείς».

Μας βοήθησαν λοιπόν. Μας είπαν, αφήστε έξι ή 10 δήμους το πολύ. Αλλιώς, τίποτα δεν κάνετε. Οι λεπτομέρειες δεν παίζουν ρόλο, διότι η ουσία είναι το ρεζουμέ. Το οποίο και επαναλαμβάνω: Έξι ή 10 Δήμους το πολύ!!!

Έγινε λοιπόν η μελέτη. Μελετήθηκε η μελέτη. Ξαναμελετήθηκε η μελέτη. Και;;;;; Πέρασε κάμποσος καιρός και τελικά η Κυβέρνηση αποφάσισε και έστειλε τα σχετικά Νομοσχέδια στη Βουλή των Αντιπροσώπων (από τον Σεπτέμβριο του 2015). Κλείσαμε ένα χρόνο; Ναι. Και τα Νομοσχέδια είναι εκεί. Ούτε που τα άγγιξαν στην Βουλή. Δήθεν τα συζητούν. Και τα συζητούν. Και θα τα συζητούν μάλλον για αρκετό καιρό ακόμα.

Οπόταν βρεθήκαμε σε παραμονές Δημοτικών Εκλογών. Οι φιλοδοξίες πολλές. Ο κόσμος πολύς. Οι θέσεις όμως λίγες. 39 όλες κι’ όλες. Πώς να χωρέσουν και να ικανοποιηθούν όλοι;

Ήδη βλέπουμε φαρσοκωμωδία στον ΔΗΣΥ, όπου η απόφαση δεν άρεσε στους υπόλοιπους υποψηφίους και άρχισαν τα όργανα. Και όποια απόφαση και να ήταν, δεν θα άρεσε στους άλλους υπόλοιπους υποψηφίους και η ιστορία πάει λέγοντας. Στο ΑΚΕΛ το ίδιο. Ήδη σε Δήμους εκφράζονται προθέσεις για ανταρσίες. Στο ΔΗΚΟ το ίδιο. Και το σκηνικό θα το ξαναζήσουμε όπως άλλωστε το ζούμε σε κάθε εκλογική αναμέτρηση των Δημοτικών.

Δεν εξετάζω και ούτε με ενδιαφέρει το τι ισχυρίζονται οι όποιοι ενδιαφερόμενοι για την «Χρυσή Καρέκλα». Για μένα σημασία έχουν οι τελικές αποφάσεις των κομμάτων και άλλωστε αυτές θα κριθούν λίαν συντόμως. Αλλά είπαμε. Η ουσία δεν είναι ούτε καν αυτή.

Η ουσία είναι άλλη. Ότι τώρα, λογικά, θα έπρεπε να είχαμε εκλογές για 10 ή για έξι Δήμους και η συζήτηση λογικά θα έπρεπε να ήταν ποιοι από τους 30 Δήμους της ελεύθερης Κύπρου θα συμβληθούν ώστε το σύνολο των Δήμων να μην ξεπερνά τους 10.

Υγ. Ωστόσο, για άλλη μια φορά, ναι είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε τα καμώματα και τις ανοησίες των επίδοξων και φιλόδοξων συμπολιτών μας που θεωρούν τους εαυτούς τους ως «μοναδικούς» και ότι μόνο αυτοί μπορούν να μας σώσουν και το δυστύχημα ότι θα τα ζήσουμε σε 30 περιπτώσεις!!!

Ας πάμε λοιπόν σε εκλογές για 30 Δήμους. Άλλωστε κοτζάμ τόπος και χώρα, να μην έχει 30 Δήμους; Αν είναι δυνατόν!!! Να έχει μόνο 10; Δεν γίνεται…

Καλή συνέχεια!

Στήλη: ΤΑ ΚΑΤΑ ΣΥΝΘΗΚΗ ΨΕΥΔΗ – Περιοδικό “Ευρωκέρδος”
Δημοσίευση: Τεύχος Σεπτεμβρίου 2016