Που βρισκόμαστε στο Κυπριακό;

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ

Το ποια είναι η πεμπτουσία του κυπριακού το αναλύσαμε τις προάλλες, σε άλλο άρθρο. Αλλά συνοπτικά μπορούμε να το επαναλάβουμε. Ότι δηλαδή, το Κυπριακό υπάρχει διότι απλούστατα η Τουρκία δεν αποφασίζει να «παραδώσει» την Κύπρο και αυτό βεβαίως έχει να κάνει με τα ευρύτερα συμφέροντα των δυτικών –κυρίως- δυνάμεων, οι οποίες διαχρονικά εμφανίζονται ως οι «Περιφερειάρχες». Τουτέστιν, ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο και εν μέρει Ρωσία.

Το κυπριακό θα επιλυθεί όχι μόνο όταν συμφωνηθεί δήθεν η εκ περιτροπής προεδρία. Ή όταν αποφασιστεί ποιος θα έχει τον πρώτο λόγο στο Περιουσιακό. Αυτά είναι και προφάσεις εν αμαρτίαις. Γιατί; Συνοπτικά λοιπόν: Μα αν μιλήσουμε για το Περιουσιακό, υπάρχουν οι Αποφάσεις του ΕΔΑΔ. Τις αποδεχόμαστε, και οι δυο πλευρές, ως τον Οδηγό μας και τελείωσε το θέμα. Για την Εκτελεστική Εξουσία; Μα τι ενδιαφέρει τον πολίτη αυτού του (γελοίου) κράτους εάν θα κυβερνά Τουρκοκύπριος ή Ελληνοκύπριος; Αυτό είναι το θέμα; Ή το θέμα είναι να κυβερνούν ικανοί ασχέτως ποια τους γέννησε. Οι αποζημιώσεις; Μα και βεβαίως είναι θέμα αλλά όχι τόσο γιγάντιο όσο φαντάζει να είναι. Και ναι, να συνεισφέρουν όλοι, και η ΕΕ και οι ΗΠΑ και η Μ. Βρετανία και ο ΟΗΕ, cash ώστε να αποζημιωθεί ο κόσμος. Και μην μου πείτε «μα τι τους ενδιαφέρει αυτούς»; Και βεβαίως οφείλουν –εάν φτάσουμε σε λύση- να συνεισφέρουν. Το Εδαφικό; Είναι ξεκάθαρο το θέμα. Πρέπει να λάβουμε πίσω τόσα εδάφη υπό ε/κ διοίκηση, στα οποία θα μπορούν να επιστρέψουν ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 100,000 πρόσφυγες.

Το μείζον λοιπόν στο κυπριακό είναι ο ρόλος της Τουρκίας στην μετά-λύση εποχή. Η Άγκυρα θα πρέπει να αντιληφθεί ότι τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Ο κόσμος όλος έχει αλλάξει. Άλλο το 1960 και άλλο το 2016. Και τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Μεγάλη Βρετανία θα πρέπει να το καταστήσουν αυτό σαφές προς την Άγκυρα.

Όπως πολύ ορθά σημείωσε ο Αβέρωφ Νεοφύτου, η κατάσταση στο κυπριακό αυτή την στιγμή είναι πως βρισκόμαστε πολύ κοντά στην λύση αλλά την ίδια ώρα άλλο τόσο κοντά βρισκόμαστε στο ναυάγιο.

Αυτές οι συναντήσεις Αναστασιάδη – Ακιντζί, όπως γράψαμε και τις προάλλες, είναι άκρως σημαντικές. Δείχνουν που κινούνται τα πράματα και κατά πόσο το κυπριακό θα λυθεί σε αυτή την προσπάθεια ή όχι.

Ναι, τόσο κοντά είμαστε. Διότι το αν θα υπάρχουν εγγυήσεις ή όχι δεν είναι καμιά φιλοσοφία. Μια πολιτική απόφαση της Άγκυρας απαιτείται. Θέμα χρόνου δηλαδή, μηδέν.

Ή το που θα τραβηχτούν οι γραμμές στο χάρτη (Εδαφικό) και πάλι μια απόφαση της Άγκυρας απαιτείται. Θέμα χρόνου δηλαδή, μηδέν.

Επίσης το θέμα του Περιουσιακού, και πάλι εξαρτάται από μια πολιτική απόφαση της Άγκυρας. Άρα και εδώ, θέμα χρόνου, μηδέν.

Εν ολίγοις, τα εκκρεμούντα ζητήματα δεν έχουν να κάνουν με θέμα χρόνου. Ίσως κάποια επί μέρους ζητήματα να απαιτούν λίγο χρόνο ακόμη σε συζητήσεις αλλά αυτά μπορούν να ξεπεραστούν εάν υπάρξουν οι πολιτικές αποφάσεις από πλευράς Άγκυρας για τα πιο πάνω.

Εν κατακλείδι, βρισκόμαστε σε ένα πολύ σημαντικό κομβικό σημείο. Και η λύση, όντως μπορεί να έρθει ως το τέλος του μηνός ή εν πάση περιπτώσει εντός των επόμενων 60-70 ημερών…

Και τότε όλοι μας θα πρέπει να κρίνουμε το Σχέδιο και να τοποθετηθούμε.

Αλλά θα πρέπει να γνωρίζουμε ένα πράμα. Η Τάξης έρχεται μόνο μέσα από το Χάος. Και αρκετό χάος ζήσαμε εδώ και δεκαετίες. Καιρός να τραβήξουμε μπροστά, μια σταλιά τόπος, ένα εκατομμύριο κόσμος, έχουμε τεράστιες δυνατότητες αν απεξαρτηθούμε από την κατάρα του κυπριακού…