Το event, η εκδήλωση, η περίσταση δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Το αν είναι γάμος ή κηδεία ή για τους νεότερους ένα πάρτι ή ένας καφές με φίλους και γνωστούς δεν παίζει κανένα απολύτως ρόλο. Αυτό που παίζει ρόλο είναι η ανθρώπινη επαφή. Οι αιρετοί πολιτικοί αναδεικνύονται πρώτα και κύρια μέσα από την ανθρώπινη επαφή…

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΣΑΓΓΑΡΗ

Τον Ιανουάριο του 2012 κατευθυνθήκαμε σε ένα «latino bar» κάποιας γειτονιάς στην πόλη Manchester του New Hampshire. Τίποτα το ιδιαίτερο. «Local pub». Και ξέρετε, όπως στις δικές μας πόλεις έχουμε την καφετέρια της γειτονιάς και στα χωριά τους καφενέδες, κατά παρόμοιο τρόπο «λειτουργεί το πράμα» και στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο, όπου οι γείτονες και οι γνωστοί συγκεντρώνονται στην pub της γειτονιάς.

Ήταν γύρω στο μεσημέρι. Στο «latino bar» δεν πήγαμε ούτε για να φάμε, ούτε για να πιούμε μπύρες. Πήγαμε για να δούμε από κοντά πώς και με ποιο τρόπο οι υποψήφιοι για να λάβουν το χρίσμα του υποψήφιου Προέδρου των ΗΠΑ κάνουν προεκλογική εκστρατεία. Με ποιο τρόπο και κατά πόσο «κοτζάμ» υποψήφιοι για προεδρική υποψηφιότητα «κατεβαίνουν» στην βάση, πλησιάζουν τον αμερικανό πολίτη, τον άνθρωπο της γειτονιάς.

Εκείνη την ημέρα ήρθε ο Newt Gingrich υποψήφιος τότε για το χρίσμα του υποψηφίου Προέδρου των ΗΠΑ των Ρεπουμπλικάνων. Μαζεύτηκε αρκετός κόσμος. Ο Gingrich αφού προχώρησε σε ένα χαιρετισμό αφιέρωσε αρκετή ώρα με τους άγνωστους και ανώνυμους πολίτες, συνομίλησε μαζί τους.

Κατά τον ίδιο τρόπο βεβαίως ενεργούσε και ο Mitt Romney, ο οποίος έλαβε τελικά το χρίσμα στους Ρεπουμπλικάνους. Εμείς τον είδαμε σε ένα σχολείο μιας άλλης γειτονιάς, όπου μαζεύτηκαν οι «γείτονες» και «οι τόπακες» και συνομίλησε μαζί τους.

Ίσως να διερωτηθείτε: Είδατε κανένα υποψήφιο σε κανένα γάμο; Σε καμιά κηδεία; Σε καμιά βάφτιση; Η απάντηση είναι βεβαίως και όχι. Διότι ακριβώς οι αμερικανοί δεν κάνουν ούτε γάμο, ούτε βάπτιση ούτε και κηδείες κατά τον ίδιο τρόπο που κάνουμε εμείς ως κυπριακή κοινωνία. Όχι γιατί οι Πολιτικοί των ΗΠΑ, ή της Γερμανίας ή της Γαλλίας είναι «υπεράνω» και δεν καταδέχονται να τρέξουν ξωπίσω σε «events» ή/και προσωπικές στιγμές ψηφοφόρων τους, αλλά επειδή εκεί αυτές οι εκδηλώσεις και οι προσωπικοί εορτασμοί έχουν εντελώς άλλο χαρακτήρα και εντελώς άλλη σημασία.

Την ίδια ώρα όμως η Μέρκελ, για παράδειγμα, πήγε στον γάμο της κόρης της κυρίας που έχει ένα μικρό παντοπωλείο της γειτονιάς, όπου διαμένει η γερμανίδα καγκελάριος. Την κάλεσε και πήγε.

Οι πολιτικοί εδώ στην Κύπρο έχουν μια εντελώς διαφορετική κουλτούρα, την οποία, παρακολουθούμε ολοένα και συχνότερα να υποτιμάται και να υποβαθμίζεται κυρίως από τους νεαρότερους ενδιαφερόμενους να εισέλθουν στον στίβο της πολιτικής.

Ξεχνώντας ωστόσο ένα πράμα. Οι πολιτικοί δεν προσάρμοσαν τις δικές τους επιδιώξεις στην κοινωνία αλλά το αντίστροφο.  Οι πολιτικοί προσαρμόζονται στις επιδιώξεις και στα θέλω της κοινωνίας. Έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα είναι.

Παράδειγμα: Αν ένας ψηφοφόρος παντρεύει την κόρη του και προσκαλέσει τον πολιτικό, τον οποίο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υποστήριξε στις προηγούμενες εκλογές, ο ψηφοφόρος θέλει να δει αυτόν τον πολιτικό στον γάμο της κόρης του. Γιατί; Μα είναι απλό. Εάν για τον πολιτικό είναι σημαντική η ψήφος του «Χ άγνωστου πολίτη», για τον «Χ άγνωστο πολίτη» που παντρεύει την κόρη του είναι σημαντική η παρουσία του «δικού του» πολιτικού στον γάμο.

Αλλιώς: Ο γάμος, η βάπτιση, η κηδεία, αποτελούν προσωπικές ξεχωριστές στιγμές του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά. Εάν ο πολιτικός αρνηθεί να παραστεί στον γάμο ενός ψηφοφόρου ενώ ήταν προσκεκλημένος αυτομάτως δημιουργείται ο συνειρμός: Εάν σε μια προσωπική στιγμή χαράς (ή/και λύπης) δεν βρέθηκες δίπλα μου, τότε γιατί να θεωρήσω ότι θα βρεθείς δίπλα μου σε μια δύσκολη στιγμή όταν πραγματικά σε χρειαστώ… Και ας μην εκληφθεί αυτό ως «πελατειακή σχέση».

Και ούτε και υποστηρίζω ότι τώρα όλοι οι υποψήφιοι πρέπει να τρέχουν σε κηδείες, μνημόσυνα και γάμους.

Ένας 40άρης που επιδιώκει παρουσία στην πολιτική σκηνή οπωσδήποτε προσαρμόζεται και αυτός στα δεδομένα και στα θέλω της δικής του γενεάς. Εάν η δική του γενεά συχνάζει στα καφέ της γειτονιάς, εκεί θα πάει και αυτός. Εάν ο γνωστός του κάνει ένα παρτάκι σε ένα μπαράκι και τον προσκαλέσει θα πάει.

Το event, η εκδήλωση, η περίσταση δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Το αν είναι γάμος ή κηδεία ή για τους νεότερους ένα πάρτι ή ένας καφές με φίλους και γνωστούς δεν παίζει κανένα απολύτως ρόλο.

Αυτό που παίζει ρόλο είναι η ανθρώπινη επαφή. Και εάν νομίζουμε ότι η ανθρώπινη επαφή έχει εκλείψει ή ότι δεν παίζει ρόλο πλανόμαστε πλάνην οικτράν. Οι πολιτικοί δεν γίνονται ούτε μέσα από την τηλεόραση, ούτε και μέσα από τα ράδια και ούτε μέσα από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Αυτά είναι Μέσα Ενημέρωσης και μόνο ως τέτοια πρέπει να θεωρούνται και να χρησιμοποιούνται. Σημαντικά μεν εργαλεία, αλλά όχι σε απόλυτο βαθμό.

Οι αιρετοί πολιτικοί αναδεικνύονται πρώτα και κύρια μέσα από την ανθρώπινη επαφή. Όσοι δεν έχουν διάθεση για ανθρώπινη επαφή σημαίνει δεν έχουν και δεν μπορούν να γίνουν πολιτικοί.

Και αν γίνουν, είτε θα είναι με ημερομηνία λήξεως είτε θα πρέπει να αποκτήσουν ανθρώπινη επαφή…