Από την αξίωση να καταστούμε ένα Κράτος-Μέτοχος στον Ενεργειακό χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου καταντήσαμε να πανηγυρίζουμε επειδή θα γίνουμε Κράτος-Πελάτης της Αιγύπτου χωρίς ρόλο και λόγο στην μεγάλη παρτίδα που ονομάζεται «Ενέργεια»

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ
Στις 18 Νοεμβρίου 2015, το Ισραήλ ξεκαθάρισε για πρώτη φορά τις επιλογές που εξετάζει ως προς την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Φυσικού του Αέριου. Για πρώτη φορά ίσως, χωρίς περιστροφές, ο αρμόδιος Ισραηλινός Υπουργός Ενέργειας ανέφερε ότι ενώπιον του Τελ Αβίβ βρίσκονται δυο επιλογές: Είτε η διοχέτευση του Φυσικού Αερίου στο τερματικό της Αιγύπτου (SEGAS) είτε την κατασκευή αγωγού προς Τουρκία (Seyhan).

Είπε συγκεκριμένα ο Γιουβάλ Στάινιτς κατά την ομιλία του σε διεθνές ενεργειακό συνέδριο στο Ισραήλ: «Δεν μου επιτρέπεται να πω πολλά για αυτό, αλλά εξετάζουμε την επιλογή. Η πρώτη επιλογή είναι η από κοινού ανάπτυξη των κοιτασμάτων μέσω των υφιστάμενων εγκαταστάσεων υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Αίγυπτο και μια δεύτερη επιλογή είναι η κατασκευή ενός αγωγού φυσικού αερίου προς την Τουρκία, και από εκεί το αέριο μπορεί να διοχετεύεται προς την Ευρώπη».

Την ίδια ημέρα (18/11) ο αρμόδιος Υπουργός για θέματα Ενέργειας της Κύπρου, Γιώργος Λακκοτρύπης, επίσης προέβη σε δηλώσεις ως προς το Φυσικό Αέριο που εντοπίστηκε στην κυπριακή ΑΟΖ (στο «Αφροδίτη» δηλαδή) και είπε πως οι συζητήσεις για τις συμφωνίες που θα διέπουν την πώληση φυσικού αερίου από το κοίτασμα «Αφροδίτη» στην Αίγυπτο, βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο.

(Την ίδια ημέρα εννοείται πως η αποχαυνωμένη κυπριακή κοινωνία ασχολείτο στα social media με τον Διονύσιο Σολωμό, τον Διγενή Ακρίτα και τον Γρίβα καθώς και εάν χώρισε ή βρήκε γκόμενο καμιά τηλεπαρουσιάστρια)

Το να αντιληφθείς λοιπόν την σοβαρότητα ενός κράτους δεν χρειάζεται να ψάχνεις και πολύ, διότι αυτή διαφαίνεται και μέσα από τις δηλώσεις και τις τοποθετήσεις των κυβερνητικών / κρατικών αξιωματούχων και στελεχών. Και εξηγώ:

Οι δυο πιο πάνω δηλώσεις, η πρώτη από τον Στάινιτς και η δεύτερη από τον Λακκοτρύπη, είναι πασιφανές πως διαφέρουν. Όχι απλώς διαφέρουν αλλά απέχουν έτη φωτός η μια από την άλλη. Γιατί;

Προσέξετε τι είπε ο Στάινιτς. Έχουμε, είπε, ως Ισραήλ, δυο επιλογές.

Και προσέξετε τι είπε ο Λακκοτρύπης. Σχεδόν καταλήξαμε στην συμφωνία πώλησης του ΦΑ προς την Αίγυπτο.

Απλά; Το Ισραήλ έχει επιλογές, η Κύπρος όχι.

Πιο απλά; Το Ισραήλ συζητεί για το πώς θα είναι και το ίδιο παίκτης και ενεργός μέτοχος στην ενεργειακή παρτίδα που μοιράζεται στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Κύπρος για άλλη μια φορά, συζητεί για το πώς θα είναι ένας απλός πελάτης.

Και ο λόγος; Μα είναι επίσης απλός. Διότι ουδέποτε είχαμε μια Εθνική Ενιαία Στρατηγική, ούτε καν σε αυτό το κεφαλαιώδες ζήτημα, της Ενέργειας (θα μου πείτε και ορθώς, εδώ δεν έχουμε για το Κυπριακό – και θα έχουμε για την Ενέργεια;)

Διότι αρχίσαμε με το πώς η Κύπρος θα γίνει Ενεργειακός Κόμβος και καταλήξαμε με το πώς η Κύπρος θα είναι ένας απλός πελάτης της Αιγύπτου. Αρχίσαμε με το Τερματικό του Βασιλικού και καταλήξαμε στο Τερματικό της Damietta. Και κάποια άλλη φορά να σας υπενθυμίσω και την επιστολή της ισραηλινής Delek προς τον τότε Πρόεδρο, Δημήτρη Χριστόφια, στις 9 Ιανουαρίου 2011.

Η Κύπρος έχει μια τελευταία ευκαιρία για να γίνει παίκτης και να λαμβάνει μέρος με λόγο και ρόλο στο ενεργειακό παιχνίδι της Ανατολικής Μεσογείου. Και αυτή η τελευταία ευκαιρία είναι η λύση του Κυπριακού, η οποία αυτομάτως θα ανοίξει το δρόμο για την κατασκευή των αγωγών…

Μόνο τότε θα μπορούμε να μιλάμε για ΡΟΛΟ και ΛΟΓΟ της Κύπρου. Αλλιώς θα μιλάμε και θα συνεχίζουμε να πανηγυρίζουμε επειδή γίναμε πελάτες της Αιγύπτου…

Twitter: @tsangarisp