Χθες ο συνάδελφος Μιχάλης Χατζηβασίλης μας μετέφερε μέσα από ρεπορτάζ του στην εφημερίδα «ΦΙΛ» την κατάσταση που επικρατεί στο θέμα της φυλάκισης λόγω οφειλών. Όπου 100άδες συμπολίτες μας κυριολεκτικά εκλιπαρούν να μην φυλακιστούν λόγω χρεών.

Μεταξύ άλλων ο συνάδελφος αναφέρθηκε σε μια περίπτωση. Και την σημειώνω εδώ, διότι είναι πολύ χαρακτηριστική, σε τι είδους Κράτος ζούμε.

«Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ασθενούς, που υπεβλήθη σε μεταμόσχευση συκωτιού και ο οποίος κατέληξε στο κελί. Αυτός οφείλει 16.500 ευρώ για διατροφές στην πρώην σύζυγό του και το μόνο του εισόδημα είναι 548 ευρώ από το Γραφείο Ευημερίας.

Όμως με απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου, είναι αναγκασμένος να πληρώνει κάθε μήνα 550 ευρώ ως διατροφή στην πρώην σύζυγό του. Τώρα πώς μπορεί να γίνει αυτό ουδείς το γνωρίζει, γι’ αυτό και κατέληξε στο κελί.

Χθες υπέστη καρδιακό επεισόδιο στη φυλακή και μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας όπου και κρατείται. Όπως αναφέρθηκε στον «Φ», έπρεπε να αποταθεί στο Οικογενειακό Δικαστήριο για να του μειώσει τη δόση του, ώστε και να μπορεί να ζει αλλά να δίνει ένα ποσό για τα παιδιά του».

Προσέξετε: Το Δικαστήριο διέταξε να δίδει διατροφή ύψους 550ΕΥΡΩ τον ΜΗΝΑ ενώ ο άνθρωπος  είναι λήπτης βοηθήματος ύψους 548 ΕΥΡΩ ΤΟΝ ΜΗΝΑ… 

Και είναι για να διερωτάσαι. Πώς είναι δυνατόν να αποφασίζονται αυτά τα πράγματα; Ποιος είναι αυτός ο Εισαγγελέας που παρουσίασε την υπόθεση στο Δικαστήριο; Έθεσε όλα τα δεδομένα ενώπιον του Δικαστού ώστε αυτός να αποφασίσει αυτό το ποσό;

Αυτό είναι ένα κράτος Προνοίας και Δικαίου; Δεν θεωρώ ούτε και υποστηρίζω ότι πρέπει να χαρίζονται οι διατροφές, αλλά άλλο το ένα άλλο το άλλο. Άλλωστε η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Αλλά αυτά τα πράγματα που συμβαίνουν είναι το θέατρο του παραλόγου.