ΓΡΑΦΕΙ Ο 
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ

«Ένα από τα Mea Culpa που πρέπει να πει ο ΔΗΣΥ είναι που έδωσε βήμα σε γραφικούς τύπους που το μόνο που ξέρουν είναι να απευθύνονται στα κατώτερα ένστικτα του λαού, στη βάση μάλιστα ιστοριών του καφενείου».

Αυτό έγραψε στο προφίλ του στο Facebook, στις 14/7/15, ο Μιχάλης Σοφοκλέους, στενός συνεργάτης του Αβέρωφ Νεοφύτου και επικεφαλής του Ινστιτούτου Δημοκρατίας.

Ο Μιχάλης Σοφοκλέους ομολογουμένως δεν μας έχει συνηθίσει για τοποθετήσεις νερόβραστες και κυρίως σε τοποθετήσεις χωρίς λογική και εκτός τόπου και χρόνου. Αντιθέτως, οι απόψεις του είναι κατά κύριο λόγο μετρημένες. Αυτή τη φορά όμως, στην προσπάθεια του, προφανώς να υπερασπιστεί τον Αβέρωφ Νεοφύτου, ξέφυγε από την πολιτική επιχειρηματολογία, ξέφυγε από την πολιτική γλώσσα και προχώρησε σε «χαρακτηρισμούς» για λόγους που γνωρίζει καλύτερα μόνο ο ίδιος.

Η φράση αυτή του Μιχάλη Σοφοκλέους, θυμίζει λίγο πολύ μια άλλη συζήτηση που διεξάγεται αυτή την περίοδο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κατά πόσο ο Βαρουφάκης είναι ή όχι ασθενής του «Συνδρόμου της Ύβρεως», με ψυχολόγο μάλιστα να επιχειρεί ψυχιατρική / ψυχολογική διάγνωση του πρώην Υπ. Οικονομικών της Ελλάδος μέσω διαδικτύου. Μια ενέργεια, η οποία κατακρίθηκε και καταδικάστηκε από τον Σύλλογο των Ψυχιάτρων και Ψυχολόγων Ελλάδος ως άκρως αντιδεοντολογική και αντιεπιστημονική.

Η μεταφορά του πολιτικού λόγου από την αρένα της επιχειρηματολογίας στον στίβο των χαρακτηρισμών (με στόχο προφανώς την μείωση της νοητικής ικανότητας πολιτικών ή έστω «πολιτικών» προσώπων) δεν είναι βεβαίως καινούργια. Αποτελούσε πάντοτε ένα ζήτημα –ανά το παγκόσμιο- και πάντοτε υπήρχε η κατάληξη πως «ο πολιτικός λόγος θα πρέπει να κρίνεται με πολιτικά επιχειρήματα». Γιατί; Διότι, στην αντίθετη περίπτωση οι μισοί θα κατηγορούν τους άλλους μισούς ως τρελούς ή ως γραφικούς και αντιστρόφως και ο πολιτικός λόγος και πράξεις θα κρίνονται βάσει υποθέσεων και εκτιμήσεων, για τις οποίες δεν μπορεί να υπάρξει καμία απολύτως τεκμηρίωση, πέραν της επιστημονικής/ιατρικής οδού.

Το να υποστηρίζεις ότι «ο ΔΗΣΥ πρέπει να πει mea culpa επειδή έδωσε βήμα σε γραφικούς» ξεφεύγει από κάθε όριο πολιτικής σκέψης και επιχειρηματολογίας. Διότι, ποιος κρίνει τελικά ποιον ως προς το κατά πόσο είναι γραφικός ή όχι; Γραφικός στο κάτω κάτω δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και κάποιος που εμφανίζεται συνέχεια ως σοβαρός και το παίζει υπεράνω; Και την ίδια ώρα μπορεί να χαρακτηριστεί και κάποιος που εμφανίζεται ως γελωτοποιός… Αλλά ποιος το κρίνει; Πρόκειται για καταλήξεις με εντελώς υποκειμενικά κριτήρια και εντελώς υποκειμενική προσέγγιση.

Συνεπώς, ουαί και αλλοίμονο εάν ο ΔΗΣΥ, η μεγαλύτερη παράταξη του τόπου και η οποία η ίδια υποστηρίζει ότι είναι και η πιο φιλελεύθερη και δημοκρατική και ευρωπαϊκή, φτάσει σε αυτό το σημείο όπου στελέχη της χαρακτηρίζουν άλλα στελέχη ως «γραφικά» και μάλιστα να ζητούν και την αφαίρεση του λόγου.

Πρόκειται για επικίνδυνες προσεγγίσεις, οι οποίες θα πρέπει να εξοστρακιστούν από το κόμμα. Πρόκειται για σοβαρότατο λάθος από πλευράς ενός συμβούλου και στενού συνεργάτη του Προέδρου του κόμματος…

Και ο Αβέρωφ θα πρέπει επιτέλους να βάλει σε τάξη το κόμμα του. Ο τόπος βρίσκεται ενώπιον σοβαρότατων προβλημάτων και εξελίξεων και δεν επιτρέπεται τα μισά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος να ασχολούνται με ίντριγκες και αντιπαραγωγικές, λαϊκίστικες και γελοίες πολιτικές πράξεις είτε αντιπαρατιθέμενοι με στελέχη άλλων κομμάτων είτε ακόμη μεταξύ τους…

Υγ1. Το κείμενο δεν έχει να κάνει ποσώς με υπεράσπιση του Α. Πιτσιλλίδη, για τον οποίο προφανώς έγινε το σχόλιο από πλευράς Μ. Σοφοκλέους και ακολούθησε ένας διάλογος απερίγραπτος. Η στήλη επέκρινε αρκετές φορές τον Α. Πιτσιλλίδη για διάφορες τοποθετήσεις ή και ενέργειες του, αλλά επί του προκειμένου, το ότι ο πρώην βουλευτής και ευρωβουλευτής της Πινδάρου πρότεινε την διεξαγωγή εκλογικού συνεδρίου προχωρώντας σε διάφορες καταγγελίες κατά του Αβέρωφ Νεοφύτου, δεν δικαιολογεί αυτού του είδους αντίδραση από συνεργάτες του Προέδρου του ΔΗΣΥ. 

Υγ2. Επί της ουσίας της πρότασης του Α. Πιτσιλλίδη (για διεξαγωγή έκτακτου εκλογικού συνεδρίου) ο πρώην ευρωβουλευτής θα έπρεπε και πρέπει να γνωρίζει ότι η διαδικασία ορίζεται από το Καταστατικό και εάν επιθυμεί μπορεί να την ακολουθήσει. 

Υγ3 Η Πινδάρου θα πρέπει να επιμορφώσει τους αξιωματούχους της στα θέματα Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης. Θα έπρεπε ήδη να γνωρίζουν για παράδειγμα πως το Facebook δεν προσφέρεται ούτε για πολιτικό λόγο αλλά κυρίως ούτε για πολιτικό διάλογο, παρά μόνο ως μέσο δημοσιοποίησης των πολιτικών δράσεων ενός πολιτικού (μόνο το 4% των Αμερικανών το θεωρούν για παράδειγμα ως την πιο σημαντική πύλη ενημέρωσης. Δείτε εδώ)

Twitter: @tsangarisp