Ενώ μεν οι ΗΠΑ προσεγγίζουν το θέμα για εξεύρεση λύσης μέσα από ένα ευρύτερο φακό, στον οποίο περιλαμβάνονται και γεωστρατηγικά συμφέροντα, η ΕΕ βραχυκυκλώθηκε μέσα από μια μονοδιάστατη προσέγγιση, η οποία θυμίζει περισσότερο κόντρα μεταξύ μαθητών δημοτικού σχολείου, του τύπου «μου χρωστάς και θα πληρώσεις και μην μου κάνεις τον μάγκα, διότι θα σε διαλύσω».

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΣΑΓΓΑΡΗ
Αναμφίβολα η Νομισματική Ένωση πεθαίνει και απαιτείται τάχιστα εκ βάθρου αναδιάρθρωση. Αυτό είναι το κύριο ρεζουμέ αναγνωρισμένων οικονομολόγων, αναλυτών, οίκων και δεξαμενών σκέψης, οι οποίοι παρακολουθούν τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη. Κατ’ αντίθεση με το Δολάριο και την FED το Ευρώ και η ECB για 7 χρόνια παλεύουν να αντιμετωπίσουν την κρίση –αμερικανικής προέλευσης- χωρίς να το επιτυχγάνουν.

Η Νομισματική Ένωση των 19 χωρών μελών της ΕΕ, όταν ξεκίνησε το 1999, σίγουρα είχε διαφορετικά πλάνα… Ένα ενιαίο ισχυρό νόμισμα, το οποίο θα επέτρεπε τις εξαγωγές των ευρωπαϊκών προϊόντων σε πιο ανταγωνιστικές τιμές αφενός και πρωτίστως εντός της Ευρωπαϊκής αγοράς (των 300εκ πολιτών – πρόκειται για τον πληθυσμό των χωρών της Ευρωζώνης) και αφετέρου στην παγκόσμια αγορά.

Αφού το ΕΥΡΩ λειτούργησε αρχικώς για 3 χρόνια ως λογιστικό και ηλεκτρονικό νόμισμα το 2002 εισήλθε στην αγορά και κυκλοφόρησαν τα χαρτονομίσματα σε 12 χώρες (11 χώρες ήταν ενταγμένες στο ΕΥΡΩ εξ’ αρχής από το 1999 και η Ελλάδα εισήλθε το 2001. Αργότερα εισήλθαν στην Ευρωζώνη άλλες 7 χώρες: Σλοβενία-2007, Κύπρος και Μάλτα-2008, Σλοβακία-2009, Εσθονία-2011, Λετονία-2014, Λιθουανία-2015)

Μετά όμως από 16 χρόνια ή 13 χρόνια κυκλοφορίας του ΕΥΡΩ, το ενιαίο νόμισμα προσκρούει σε αυτό που είχε εντοπιστεί στην αρχή, και έγινε πασιφανές στο φιάσκο της Συνθήκης της Νίκαιας (2001), όπου οι ηγέτες της ΕΕ τότε υποχρεώθηκαν να πετύχουν συμβιβασμό μόνο και μόνο για να μην εκτεθούν. Και το πρόβλημα ήταν και είναι η έλλειψη πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ, η οποία περιορίστηκε την τελευταία 15ετία σε δομικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες κυρίως στόχευαν στην σμίκρυνση του «δημοκρατικού ελλείμματος», αλλά ουδέποτε επί της ουσίας, δηλαδή στην υιοθέτηση και εισαγωγή πρακτικών βημάτων που θα οδηγούσαν στην πολιτική ενοποίηση της Ένωσης.

Τα αποτελέσματα αυτού του κυκεώνα και «Βαβελ-ικού» κατασκευάσματος είναι σήμερα περισσότερο απ’ ότι ποτέ αισθητά. Ενώ μεν υπάρχει η Νομισματική Ένωση, με ένα Νόμισμα, με μία Κεντρική Τράπεζα, με μια Νομισματική Πολιτική, δεν υπάρχουν οι προαπαιτούμενες ενιαίες οικονομικές πολιτικές και πολύ λιγότερο οι απαιτούμενες ενιαίες πολιτικές πολιτικής και γεωστρατηγικής.

Η ΕΕ συμπεριφέρεται περισσότερο ως ένα οικονομικό λόμπι παρά ως μια Ένωση κρατών, με αποτέλεσμα η προσέγγιση πραγμάτων να έχουν ως μοναδική αφετηρία «το χρήμα» και ως μοναδική κατάληξη επίσης «το χρήμα».

Αυτό γίνεται ξεκάθαρο και μέσα από την προσπάθεια της ΕΕ να καταπολεμήσει την κρίση από το 2008, με πρακτικές αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, και πάραυτα 5 κράτη ρίχθηκαν σε «προγράμματα», των οποίων τα αποτελέσματα μέχρι σήμερα δεν απέδειξαν το περί του αντιθέτου. Κατ’ αντίθεση δηλαδή της πρακτικής των ΗΠΑ και της FED, όπου (θέτοντας την θεραπεία χονδρικώς και απλοϊκά) διοχέτευσαν χρήμα προς αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης όχι μόνο προς στήριξη του δολαρίου αλλά κυρίως προς στήριξη της ομοσπονδιακής συνοχής της χώρας.

Πιο ξεκάθαρο δε, για την έλλειψη πολιτικού οράματος της ΕΕ, γίνεται και μέσα από την αντιπαραβολή των προσεγγίσεων των ΗΠΑ και της ΕΕ, στο θέμα της Ελλάδος. Ενώ μεν οι ΗΠΑ προσεγγίζουν το θέμα για εξεύρεση λύσης μέσα από ένα ευρύτερο φακό, στον οποίο περιλαμβάνονται και γεωστρατηγικά συμφέροντα, η ΕΕ βραχυκυκλώθηκε μέσα από μια μονοδιάστατη προσέγγιση, η οποία θυμίζει περισσότερο κόντρα μεταξύ μαθητών δημοτικού σχολείου, του τύπου «μου χρωστά και θα πληρώσεις και μην μου κάνεις τον μάγκα, διότι θα σε διαλύσω».

Εκ των πραγμάτων λοιπόν, είτε η ΕΕ θα αλλάξει φιλοσοφία και θα προχωρήσει προς στην πολιτική ενοποίηση, είτε θα πρέπει οι χώρες αλλά κυρίως οι πολίτες των χωρών – μελών να αντιληφθούν πλέον πως η ΕΕ δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα λόμπι οικονομικών συμφερόντων από το οποίο δεν θα πρέπει να ελπίζουν τίποτα και δεν θα πρέπει να αναμένουν τίποτα…

Twitter: @tsangarisp