Οι τεχνοκράτες και οι «men in excel» κατέστρεψαν την ΕΕ και σχεδόν τις ΗΠΑ… Οι ΗΠΑ την γλύτωσαν όταν ανέλαβαν πολιτική δράση και σταμάτησαν την τεχνοκρατική αντίδραση…

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ
«Η τελευταία προσφορά, όπως παρουσιάζεται το σχέδιο από κύκλους της Ευρώπης, περιλαμβάνει παράταση του τρέχοντος προγράμματος μέχρι τον Δεκέμβριο του 2015 με χρηματοδοτική ανάσα για την Ελλάδα. Η «ανάσα» αυτή, είναι ένα κονδύλι περίπου δέκα δισεκατομμυρίων ευρώ, το οποίο αρχικά είχε προϋπολογιστεί για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. 

Με αυτά τα χρήματα πρόκειται να πληρωθούν οι υποχρεώσεις της χώρας προς την ΕΚΤ και το ΔΝΤ στους επόμενους μήνες. 

Ταυτόχρονα η ΕΚΤ θα ενισχύσει τη χρηματοδότηση επιτρέποντας στις ελληνικές τράπεζες την αγορά βραχυπρόθεσμων τίτλων του ελληνικού δημοσίου, ύψους 2 δισ. ευρώ, κάτι που δεν δεχόταν μέχρι τώρα η Φρανκφούρτη».

Αυτά έγραφε το thetoc.gr επικαλούμενο πηγές χθες (20/6). Τα ίδια πάνω κάτω έγραφαν όλες σχεδόν οι ελληνικές εφημερίδες.

Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι: Τελικά στις Βρυξέλλες υπάρχουν ή δεν υπάρχουν πιστόλια; Και εάν υπάρχουν πιστόλια προτάσσονται με ευκολία στον κρόταφο ενός συναδέλφου ηγέτη, ώστε να λυγίσει και να αποδεχτεί τους όποιους όρους τίθενται;

Από την ημέρα εκλογής του Α. Τσίπρα τα σενάρια δίνουν και παίρνουν. «Σήμερα θα βγάλουν την Ελλάδα από το ΕΥΡΩ», «αύριο θα την βγάλουν», «σε ένα μήνα», «σε δύο» κτλ κτλ.

Όμως η Ελλάδα μέχρι στιγμής παραμένει στο ΕΥΡΩ, η ΕΚΤ μόλις την Παρασκευή ενέκρινε άλλα 3 δισεκατομμύρια ευρώ σε μορφή ELA για τις Ελληνικές Τράπεζες και η ΕΕ εμφανίζεται έτοιμη, να «κάνει πίσω» και να αποδεχτεί «προτάσεις, τις οποίες προηγουμένως θεωρούσε κόκκινες γραμμές», όπως για παράδειγμα να παραχωρήσει το ποσό των 10δις., το οποίο προβλεπόταν για τις τράπεζες και όπως επίσης να επιτρέψει την αγορά τίτλων του ελληνικού δημοσίου από τις ελληνικές τράπεζες. Όλα βεβαίως με αντάλλαγμα.

Συνεπώς προκύπτει ακόμη ένα ερώτημα. Και το δεύτερο ερώτημα που τίθεται είναι: Τελικά, εκείνη η Συμφωνία που πρότειναν οι Εταίροι στην Ελλάδα αρχικώς, δεν ήταν «take it or leave it»; Τελικά δεν ήταν η τελευταία και τελικά δεν υπήρχε το δίλημμα «αποδέξου την ή φύγε» τότε; Και συνεπώς ορθώς ο Τσίπρας επέμεινε μέχρι τέλους κατ’ αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους εντός και εκτός Αθηνών που φώναζαν πως έπρεπε να είχε προχωρήσει σε συμφωνία;

Για να μην θεωρηθεί όμως ότι το άρθρο συντάσσεται με την θέση ότι «μετά βεβαιότητας η Ελλάδα θα μείνει στο ΕΥΡΩ», σημειώνεται ότι ουδείς μπορεί να γνωρίζει πως θα εξελιχθούν τα πράγματα έως την Δευτέρα και ουδείς μπορεί να προδικάσει το τι θα γίνει. Εκείνο που θίγεται στο άρθρο είναι άλλο. Ότι στην ΕΕ δεν υπάρχουν με τόση ευκολία τελεσίγραφα (όπως κάποιοι εδώ και μήνες υποστηρίζουν), ούτε και προτάσσονται πιστόλια (επίσης με τόση ευκολία).

Και για να γίνει εφικτή η παρατήρηση της όλης εικόνας (η οποία θα μας ξεδιπλώσει και το τρίτο πιο σημαντικό ερώτημα), όσο πιο αντικειμενικά γίνεται, θα πρέπει κάποιος να ξεφύγει από τα αμιγώς οικονομικά και τεχνοκρατικά ζητήματα, να αφαιρέσει τον όποιο κομματικό χιτώνα και να παρατηρήσει τα πράματα μέσα από την πολιτικο-στρατηγική οπτική γωνία, η οποία άλλωστε είναι και αυτή που λειτουργεί και ως η «τροχιοδεικτική πορεία» στην οποία όλοι και όλα τελικά οφείλουν να συμβιβαστούν. Και οι οικονομολόγοι και οι «men in excel» και οι τεχνοκράτες και οι πάντες.

Και αυτή η εικόνα έχει δυο παραμέτρους:

Α/ Είναι η Ευρώπη και οι ΗΠΑ σε θέση αυτή τη στιγμή να «χαρίσουν» την Ελλάδα; Είναι σε θέση αυτή τη στιγμή να χάσουν από την σφαίρα επιρροής τους μια χώρα σε ιδιαίτερα κρίσιμη γεωγραφική περιοχή, όπου τα πάντα φλέγονται; Να δώσουν προσβάσεις στην Μεσόγειο, και δυνατότητες υλοποίησης της όποιας φιλοδοξίας του οποιουδήποτε; Μια περιοχή την οποία διαφύλατταν και διαφυλάττουν με νύχια και με δόντια, στην οποία μερίμνησαν να προκληθεί ζήτημα και θέμα στην μοναδική περιοχή που δεν ήταν στην επιρροή τους (στη Συρία) ώστε να επανακαθορίσουν τη θέση ισχύος τους; Επ’ αυτού σημειώνεται η δήλωση Α. Τσίπρα ενώπιον του Β. Πούτιν (Παρασκευή 19/6) ότι «είμαστε λαός που ξέρει να βρίσκει νέα, ασφαλή λιμάνια» (δήλωση την οποία προσωπικά κρίνω ως άκρως επικίνδυνη, αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο άρθρο).

Β/ Είναι η Ευρώπη και τα ιδιωτικά funds έτοιμοι να διαγράψουν μια για πάντα τα 350 και πλέον δισεκατομμύρια που δάνεισαν στην Ελλάδα; Διότι, η πτώχευση αυτό θα συνεπάγεται, αν όχι νομοτυπικά, πρακτικά η Αθήνα θα προχωρήσει στην μονομερή ενέργεια να διαγράψει ή έστω να αναστείλει για τουλάχιστον μια 10ετία τις όποιες δανειακές της υποχρεώσεις. Επ’ αυτού χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του Βλαντιμίρ Πούτιν (19/6) πως «το πρόβλημα το έχουν οι πιστωτές, και όχι η Ελλάδα».

Αυτά τα δυο σημεία είναι και η πεμπτουσία αλλά και η απάντηση στο κατά πόσο η Ελλάδα θα οδηγηθεί εκτός Ευρωζώνης και κατ’ επέκταση με μεγάλη πιθανότητα εκτός ΕΕ και αφού τα πράγματα θα οδηγηθούν στα άκρα, θα τεθεί δικαίως και το ερώτημα «και γιατί όχι και εκτός ΝΑΤΟ…»

Πολιτικά ομιλούντες η απάντηση στο ερώτημα κατά πόσο η Ελλάδα θα φύγει από το ΕΥΡΩ, είναι ξεκάθαρη: ΟΧΙ (εκτός και εάν η εκδίωξή της από το ΕΥΡΩ συνοδευτεί με σοβαρά ανταλλάγματα όπως πχ με 5ετές πρόγραμμα με διαφορετικό νόμισμα αλλά και με κούρεμα σοβαρού ποσοστού χρέους).

Οικονομικά ή καλύτερα τεχνοκρατικά ομιλούντες υπάρχουν εκατοντάδες επιχειρήματα που δικαιολογημένα καθιστούν την εκδίωξη της Ελλάδας από το ΕΥΡΩ ίσως και επιβεβλημένη.

Εν κατακλείδι, το τρίτο και σημαντικό ερώτημα που προκύπτει είναι: Θα αποφασίσει η ΕΕ με Πολιτικά ή με Τεχνοκρατικά κριτήρια; Η απάντηση θα δείξει και την πορεία… Αλλά θα δείξει την πορεία όχι μόνο της Ελλάδος αλλά και ολόκληρης της ΕΕ, και όχι μόνο… Διότι αναλόγως της κατεύθυνσης αυτής της πορείας, η οποία θα αποφασιστεί μάλλον αύριο (22/6) θα είναι και οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολική Μεσογείου. Ενδεχομένως συγκλονιστικές.

Συνεπώς, η ΕΕ, οφείλει να σταματήσει την τεχνοκρατική αντίδραση και να λειτουργήσει για μια φορά επιτέλους αμιγώς πολιτικα… Κάτι που έχει τόσο ανάγκη.

Twitter: @tsangarisp