Φωνάζουμε από το 2008 για Αναδιάρθρωση του Δημοσίου και μας ανακοινώθηκε ότι ως πρώτο βήμα θα είναι η αποπαγοποίηση των θέσεων προαγωγών (!!!)

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ
Το 2008/09, αρχίσαμε τότε –σε δημοσιογραφικό επίπεδο- μια προσπάθεια ενημέρωσης του κοινού, ότι τα Δημοσιονομικά μας πάνε από το κακό στο χειρότερο. Ότι το Μισθολόγιο του Δημόσιου Τομέα είναι διογκωμένο, ότι είναι εξωφρενικά εκτός των όποιων παραμέτρων βάσει και του Προϋπολογισμού του κράτους, και ότι θα έπρεπε να άρχιζε μια σοβαρή προσπάθεια Αναδιάρθρωσης του Δημοσίου, με κύριο άξονα την Παραγωγικότητα, η οποία θα έπρεπε να ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τις ετήσιες αυξήσεις που δίδονται στους Δημοσίους Υπαλλήλους.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, η Αναδιάρθρωση του Δημοσίου, επανερχόταν συχνά – πυκνά τόσο σε δημοσιογραφικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Βεβαίως η Κυβέρνηση Χριστόφια ουδέποτε τόλμησε να προχωρήσει σε ριζικές τομές και δη μετά το 2011 έμεινε αγκυλωμένη στο μότο «φταίνε μόνο οι τράπεζες», εν μέρει ορθώς αλλά από την άλλη αγνοούσε εσκεμμένα τα Δημοσιονομικά ώστε να μην προχωρήσει σε μη δημοφιλείς τομές (όσο λάθος δηλαδή έκανε η τότε αντιπολίτευση ΔΗΣΥ – ΔΗΚΟ που δεν ήθελαν να δουν το πρόβλημα των Τραπεζών έκανε άλλο τόσο λάθος –και μεγαλύτερο διότι ήταν στην εξουσία- το ΑΚΕΛ και η Κυβέρνησή του, η οποία δεν ήθελε να δει το πρόβλημα του Δημοσιονομικού).

Φτάσαμε αισίως(;) στην αλλαγή της σκυτάλης το 2013 με τον Νίκο Αναστασιάδη και το ΔΗΣΥ να έρχονται στην εξουσία. Προεκλογικές δεσμεύσεις αρκετές. «Τομές και τομές και τομές. Εκσυγχρονισμός και Εκσυγχρονισμός και Εκσυγχρονισμός. Ριζική Αναδιάρθρωση του Δημοσίου εδώ και τώρα».

Μέχρι και Επίτροπος διορίστηκε, αρχικώς η Ε. Μουσιούτα, μετά η Ι. Γεωργιάδου και μετέπειτα ανατέθηκε το δύσκολο έργο της αναδιάρθρωσης του Δημοσίου στον Υφυπουργό παρά τω Προέδρω.

Πέρασαν έκτοτε 2,5 χρόνια. Έγιναν μελέτες από την Παγκόσμια Τράπεζα και Βρετανούς Εμπειρογνώμονες για το πώς θα πρέπει να γίνει η Αναδιάρθρωση του Δημοσίου (αλήθεια τι έγιναν εκείνες οι μελέτες;). Αλλά μέχρι στιγμής τίποτα.

Δεν είδαμε, δεν ακούσαμε κάποια αλλαγή για το Δημόσιο. Ή καλύτερα ακούσαμε δύο αλλαγές:

Η πρώτη αφορούσε το ωράριο, το οποίο επανήλθε όπως ήταν σχεδόν και παλαιότερα χωρίς όμως απόγευμα και συνεχής εργασία έως τις 3μμ (χειρότερα δηλαδή απ’ ότι πριν ως προς την εξυπηρέτηση του Κοινού, ας ελπίσουμε όμως ότι βοήθησε στην μείωση των υπερωριών).

Η δεύτερη αφορά μια εξαγγελία που έγινε προ μερικών ημερών από πλευράς του Κωνσταντίνου Πετρίδη, ο οποίος είπε πως ως πρώτο βήμα για την αναδιάρθρωση του Δημοσίου θα αποπαγοποιηθούν οι προαγωγές (!!!) με κάποιες όπως είπε αλλαγές. Ποιες ήταν αυτές; Ότι θα μπορεί πλέον οποιοσδήποτε δημόσιος –εάν διαθέτει τα προσόντα- να διεκδικεί μια θέση προαγωγής ασχέτως τμήματος (αυτό δεν το καταλάβαμε ακριβώς διότι ούτως ή άλλως αυτό ισχύει για την συντριπτική πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων, όπως γραφείς, διοικητικούς λειτουργούς, νοσοκόμους, αστυνομικούς, πυροσβέστες –ακόμη και για κλητήρες ασχέτως εάν δεν είναι δημόσιοι οι τελευταίοι).

Και είναι για να διερωτάται κανείς. Δεν υπάρχει συγκεκριμένο πλάνο; Συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για την συνολική και ριζική αναδιάρθρωση της Δημόσιας Υπηρεσίας; Και αν ναι ποιο είναι; Μήπως δεν υπάρχει η αναγκαία βούληση; Τι γίνεται;

Διότι δεν εξηγείται αλλιώς. Πώς είναι δυνατόν την στιγμή που πλέον αναγνωρίζεται από τους πάντες ότι το προηγούμενο καθεστώς προαγωγών και αυξήσεων ήταν ανεξέλεγκτο και καρκινογόνο και ότι χρήζει ριζικής αλλαγής, η Κυβέρνηση αντί να διορθώσει πρώτα αυτό, το οποίο είναι και το δυσκολότερο, αρχίζει με αποπαγοποίηση των προαγωγών (και δεν μας είπαν: οι προαγωγές θα συνοδεύονται από τις σχετικές μισθολογικές αυξήσεις ή θα υπάρξουν προαγωγές με παγωμένες μισθολογικές αυξήσεις;)

Ενδεχομένως το πλάνο της Κυβέρνησης να είναι αλλιώς. Δηλαδή να αφήσουν τα δύσκολα θέματα –όπως με ποιο τρόπο θα παραχωρούνται οι ετήσιες αυξήσεις και σε τι ποσοστά- τελευταία (αλλά εάν τώρα που ήταν «καθαρό το πεδίο» δεν έγιναν οι δύσκολες αυτές αλλαγές, θα γίνουν ενόψει Βουλευτικών ή μήπως ενόψει Προεδρικών εκλογών;).

Όπως και να έχουν τα πράγματα, ο Υφυπουργός παρά τω Προέδρω, ο οποίος ανέλαβε να υλοποιήσει αυτό το ομολογουμένως δύσκολο κομμάτι των προεκλογικών υποσχέσεων του Νίκου Αναστασιάδη, θα πρέπει να προχωρήσει τάχιστα σε σημαντικές εξαγγελίες για σημαντικές αλλαγές του Δημοσίου. Και όσο αυτό καθυστερεί, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να υλοποιηθεί…

Εκτός τελικά και εάν δεν υπάρχει η διάθεση για πραγματική αναδιάρθρωση του Δημοσίου, η οποία να αγγίζει και το θέμα των ετήσιων αυξήσεων και της παραγωγικότητας…