Γιατί ο Κώστας Κληρίδης, εάν το Σύνταγμα του 1960 λειτουργούσε, σίγουρα δεν θα ενεργούσε με τον τρόπο που ενήργησε…

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ
Παρακολουθήσαμε εκ νέου δυο υψηλότατους Αξιωματούχους του κράτους (ποιου κράτους;) να εισέρχονται σε μια έντονη αντιπαράθεση, δημοσιοποιώντας την μάλιστα, και εκτοξεύοντας ο ένας κατηγορίες εναντίον του άλλου. Και δεν πρόκειται για δυο τυχαίους Αξιωματούχους. Πρόκειται για τους Θεματοφύλακες, τους Προασπιστές και τους Φύλακες του Κράτους Δικαίου. Πρόκειται για τους Κώστα Κληρίδη και Ρίκκο Ερωτοκρίτου, δυο πρόσωπα που κατέχουν τα πανίσχυρα πόστα του Γενικού και Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα.

Και πάλι προσκρούουμε στα Checks and Balances, και πάλι προσκρούουμε στο κουτσουρεμένο Σύνταγμα του 1960, του οποίου η πλειοψηφία των άρθρων του είναι ανενεργά από το 1963. Προσκρούουμε στην έλλειψη ισορροπίας μεταξύ Αξιωματούχων του κράτους, διότι απλούστατα ο πυρήνας του Συντάγματος, ο οποίος βασιζόταν στην συμμετοχή Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων εκπροσωπώντας τις δυο κοινότητες που αποτελούσαν το κράτος, είναι διαλυμένος.

Μετά την «σύρραξη» στο εσωτερικό μέτωπο περί της Διοικήτριας της Κεντρικής Τράπεζας, όπου και πάλι το πρόβλημα προκύπτει λόγω έλλειψης «αντίπαλου δέους» και συνεπώς ο εκάστοτε Διοικητής θεωρεί τον εαυτό του ως Αυτοκράτορα, έχουμε την σύρραξη στην Γενική Εισαγγελία. Όπου καταφανώς, η έλλειψη ελέγχου μεταξύ των δυο αξιωματούχων, δημιουργεί και πάλι «Μικρά Βασίλεια» και «Αυτοκρατορικό ύφος και συμπεριφορά».

Και δεν θα θεωρητικολογήσουμε άλλο. Θα εισέλθουμε στην ουσία.

Και η ουσία είναι πως εάν ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας, δεν ήταν ο Ρίκκος Ερωτοκρίτου αλλά ο Μουσταφά Οζγκιούν, κατά πάσα πιθανότητα, είτε δεν θα είχαμε ρήξη, ή εάν είχαμε, τότε αυτός που θα την προκαλούσε θα αποτελούσε παρελθόν από το Αξίωμα, διότι η κρίση θα ήταν τόσο σφοδρή που θα κινδύνευε η διάλυση του κράτους.

Πιο απλά. Εάν ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας ήταν Τουρκοκύπριος, ο Μουσταφάς, και άρα (βάσει του άρθρου 112 του Συντάγματος) ο Γενικός Εισαγγελέας θα ήταν Ελληνοκύπριος, ο Κώστας, προσέξετε τι θα γινόταν:

Ο Ελληνοκύπριος Γενικός Εισαγγελέας Κώστας διορίζει Ανεξάρτητο Ποινικό Ανακριτή και λαμβάνει το πόρισμα αυτού, στο οποίο, όπως υποστηρίζει, προκύπτουν στοιχεία για δεκασμό του Τουρκοκύπριου Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα, Μουσταφά. Ο Ελληνοκύπριος Κώστας δηλώνει πως θα παραπεμφθεί σε απευθείας δίκη ο Τουρκοκύπριος Β. Γεν. Εισαγγελέας Μουσταφάς. Ο Μουσταφάς τώρα, προχωρεί σε καταγγελίες διαπλοκής και δεκασμού που εμπλέκουν και τον Ελληνοκύπριο Γενικό Εισαγγελέα Κώστα. Ωστόσο ο Ελληνοκύπριος Γενικός Εισαγγελέας αρνείται να δώσει το «ΟΚ» για περαιτέρω έρευνα από την Αστυνομία, έρευνα υπό την οποία θα βρισκόταν και ο ίδιος.

Αντιλαμβάνεστε τι θα γινόταν; Η διαφορά των δυο, αμέσως θα μετατρεπόταν σε Δικοινοτική Διαφορά, μεταξύ Ελληνοκυπριακής και Τουρκοκυπριακής Κοινότητας, με κίνδυνο να καταρρεύσει το κράτος και το Σύνταγμα. Και αυτή είναι η ουσία του Συντάγματος του 1960. Η απειλή αυτή, ότι δηλαδή σε περίπτωση μη συνεργασίας δυο Αξιωματούχων (Προέδρου – Αντιπροέδρου, Γενικού – Βοηθού, Διοικητή – Υποδιοικητή κτλ κτλ) ενδεχομένως να καταρρεύσει το κράτος, λειτουργούσε και ως το συστατικό της Ισορροπίας και της Συνεννόησης.

Συνεπώς, τι θα γινόταν σε μια τέτοια περίπτωση, εάν το Σύνταγμα του 1960 λειτουργούσε ορθά και σήμερα. Ιδού τι θα γινόταν:

Ο Ελληνοκύπριος Γενικός Εισαγγελέας, Κώστας, θα είχε δυο επιλογές:

1/ Είτε να συμπεριφερόταν όπως συμπεριφέρθηκε και τώρα, δηλαδή χωρίς καμία διακριτική προδιαβούλευση και χωρίς κάποιο διακριτικό και έντεχνο χειρισμό, με αποτέλεσμα να κινδύνευε το Κράτος να καταρρεύσει

2/ Είτε θα χειριζόταν την κατάσταση εντελώς διαφορετικά ώστε να μην προκαλέσει ζημιά στο κράτος και κατ’ επέκταση να ζημιώσει το Δημόσιο Συμφέρον, το οποίο λογικά και υποτίθεται προστατεύει.

Τουτέστιν, στην πρώτη περίπτωση ο Ελληνοκύπριος Γενικός Εισαγγελέας, Κώστας, θα ξέφευγε από τον υπέρτατο όρο του διορισμού του, την διαφύλαξη του Συντάγματος και του Δημόσιου Συμφέροντος, ενώ στην δεύτερη περίπτωση θα τον διαφύλαττε.

Ακριβώς για τούτο τον λόγο το Σύνταγμα στο άρθρο 113, δεύτερη παράγραφο, παρέχει αυτό το όπλο στον Γενικό Εισαγγελέα. Τι λέει; Διαβάστε την παράγραφο: «Ο γενικός εισαγγελεύς της Δημοκρατίας έχει εξουσίαν κατά την κρίσιν αυτού προς το δημόσιον συμφέρον να κινή, διεξάγη, επιλαμβάνηται και συνεχίζη ή διακόπτη οιανδήποτε διαδικασίαν ή διατάσση δίωξιν καθ’ οιουδήποτε προσώπου εν τη Δημοκρατία δι’ οιονδήποτε αδίκημα».

Και το ερώτημα είναι: Εάν ο Γενικός Εισαγγελέας δίδει αναστολές ποινικών διώξεων σε διάφορες υποθέσεις, τις οποίες κρίνει ότι επηρεάζουν το δημόσιο συμφέρον, δεν θα έθετε σε λειτουργία αυτό του το δικαίωμα για ένα τόσο σημαντικό θέμα, το οποίο θα παρέλυε και ενδεχομένως θα κατέλυε το κράτος; Εκτός και εάν οι προθέσεις του ήταν άκρως προσωπικές και εντάσσονταν στα πλαίσια ενός «πολέμου αλληλοφαγώματος μεταξύ του Γενικού και Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα.

Πολύ ορθά ενδεχομένως να εγερθεί και το εξής ερώτημα: Μα καλά τώρα, έχουμε τον Μουσταφά Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα; Έχουμε Τουρκοκύπριο; Θα κάνουμε υποθέσεις με το «εάν» και «εφόσον»; Όχι βεβαίως. Και δεν έχουμε τον Μουσταφά αλλά τον Ρίκκο. Αλλά αυτό δεν διαγράφει ποσώς την πεμπτουσία της λειτουργίας του Συντάγματος. Παράλληλα προκύπτουν αρκετά ερωτήματα, ακόμη και υπό την παρούσα κατάσταση πραγμάτων:

-Είναι προς το Δημόσιο Συμφέρον τα όσα παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες;

-Είναι προς το Δημόσιο Συμφέρον η διάλυση του κύρους της Νομικής Υπηρεσίας;

-Είναι προς το Δημόσιον Συμφέρον να έχεις δυο αξιωματούχους, στα υψηλότατα αξιώματα του Βοηθού και Γενικού Εισαγγελέα, και να μην μπορούν να βρουν κοινή συνισταμένη για συνεργασία;

-Είναι προς το Δημόσιο Συμφέρον να γίνονται ενέργειες αλληλοεξόντωσης των δυο ανωτάτων Ανεξάρτητων Αξιωματούχων;

-Είναι προς το Δημόσιο Συμφέρον να εξευτελίζονται οι θεσμοί, και δη αυτός του Εισαγγελέα, μιας Υπηρεσίας που αποφασίζει εάν ή όχι θα κατηγορηθεί ένας πολίτης ενώπιον δικαστηρίου και οι προϊστάμενοι αυτής να αλληλοκατηγορούνται για δεκασμό και διαπλοκή;

Και για να μην αφήνεται το τοπίο θολό. Δεν υποστηρίζω σε καμία περίπτωση (εάν και εφόσον ο Γενικός Εισαγγελέας έτσι κρίνει) ότι ο Ρίκκος Ερωτοκρίτου δεν θα πρέπει να οδηγηθεί ενώπιον Δικαστηρίου. Αλλά ακριβώς για αυτό το λόγο, το λόγο δηλαδή της υπεράσπισης του Κράτους Δικαίου, δεν θεωρώ ότι η οποιαδήποτε καταγγελία κατά του Γενικού Εισαγγελέα, εάν και εφόσον κριθεί ως αξιόπιστη και βάσιμη από πλευράς Αστυνομίας, θα πρέπει να αφεθεί στο συρτάρι.

Εν κατακλείδι, πιστεύω ότι ο Γενικός Εισαγγελέας, ένας κατά τα άλλα σοβαρός άνθρωπος, θα έπρεπε να είχε ενεργήσει εντελώς διαφορετικά απ’ ότι ενήργησε. Θεωρώ, πως ο Κώστας Κληρίδης ως ο ανώτατος σε αυτό τον τόπο, θα έπρεπε να μεριμνούσε για την Ισορροπία και την Αρμονία ειδικά σε τέτοιες στιγμές όταν η πολιτεία έχει να στηρίξει τις χιλιάδες ανέργους, τους μεθαύριο χιλιάδες πτωχεύσαντες και κυρίως όταν η πολιτεία εισέρχεται σε μια καθοριστική πορεία για λύση του κυπριακού.

Εκ των πραγμάτων, ο Κώστας Κληρίδης, παρά τις πανίσχυρές του εξουσίες, και παρά το όποιο δίκαιο ενδεχομένως να έχει, θα πρέπει να ενεργήσει πρωτίστως με γνώμονα το συμφέρον του τόπου και να εκπέμψει την πραότητα έτσι ώστε να συμβάλει στην εμβάθυνση και στην καθιέρωση της Ηθικής, η οποία άλλωστε είναι και η πεμπτουσία της απόδοσης Δικαιοσύνης..
(Δημοσιεύτηκε στο onlycy 19/4/15)