Η ρητορική «σοφών» που θέλει τις Τροποποιήσεις Συντάγματος ως πανάκεια για διόρθωση του στραβού Συστήματος, δεν είναι παρά μόνο μια μεσοβέζικη λύση για να διατηρήσουν τα συμφέροντα τους. Η πραγματική πανάκεια αυτού του σαθρού κράτους είναι η Λύση του Κυπριακού και η αναγέννηση του Συστήματος προσαρμοσμένο στις σύγχρονες απαιτήσεις και που θα μας οδηγήσει στην επόμενη 30ετία

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ
Μια μεγάλη απορία δημιουργείται ακούγοντας τις τόσες δηλώσεις από τους Πολιτικούς μας φωστήρες, σοφούς παντός είδους και ειδήμονες επίσης παντός είδους για το πώς το πολιτικό σύστημα και οι Θεσμοί θα εξέλθουν από το βούρκο, στο οποίο βρίσκονται.

Η απάντηση που δίδουν; Για αυτούς πολύ απλή και παρουσιάζεται ως πανάκεια. Μα τι άλλο; Τροποποίηση του Συντάγματος. Έχουμε πρόβλημα στην Κεντρική Τράπεζα; Τροποποίηση του Συντάγματος. Έχουμε πρόβλημα στην Εισαγγελία; Τροποποίηση του Συντάγματος. Έχουμε πρόβλημα αλλού; Τροποποίηση του Συντάγματος. Και η ιστορία πάει λέγοντας.

Τώρα ζούμε μια φαρσοκωμωδία (άλλη μια) με τα θέματα της Κεντρικής Τράπεζας και οι σοφοί απεφάνθησαν ότι η λύση είναι μία: Μα τι άλλο από μια Τροποποίηση του Συντάγματος; Βγαίνει ο «χ» ειδήμονας μας λέει για την Bundesbank, βγαίνει ο «ψ» ειδήμονας μας λέει για την «Governor and Company of the Bank of England» και αμέσως έχουν την λύση στο τσεπάκι τους.

Λέει ο «χ»: Δεν γίνεται να διορίζεται κάποιος και να νιώθει ως Βασιλιάς. Να αποφασίζει και να διατάζει. Πρέπει να γίνουν αλλαγές. Βγαίνει ο «ψ» και μας λέει πάνω κάτω τα ίδια.

Απορία (και αυτή, δεν είναι η ‘μεγάλη μας απορία’ που γράψαμε πιο πάνω): Καλά, τώρα το αντιληφθήκατε ότι θέλει εκσυγχρονισμό το πλαίσιο, το οποίο διέπει την Κεντρική Τράπεζα;

Θα διερωτηθείτε: Δεν χρειάζεται εκσυγχρονισμός; Και βεβαίως χρειάζεται. Αλλά οι Σοφοί και οι «Σοφοί» ας μας απαντήσουν σε κάτι: Γιατί; Γιατί χρειάζεται εκσυγχρονισμός; Μήπως τώρα προέκυψε το θέμα δυσλειτουργίας; Όχι μόνο για την Κεντρική Τράπεζα, αλλά για όλους ανεξαιρέτως τους Θεσμούς και για ολόκληρο το Σύστημα. Από την Προεδρία μέχρι τις Τοπικές Διοικήσεις.

Η απάντηση βεβαίως είναι πως ο Εκσυγχρονισμός απαιτείται διότι, απλούστατα το Σύνταγμα ΔΕΝ εφαρμόζεται. Διότι, το Σύνταγμα του ’60 είχε την ασφαλιστική δικλίδα, η οποία ήταν και η πεμπτουσία της ισορροπίας της τάξης πραγμάτων. Ποια ήταν αυτή; Η συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων. Έλληνας Διοικητής; Τούρκος Υποδιοικητής. Έλληνας Γενικός Εισαγγελέας; Τούρκος Βοηθός. Έλληνας Πρόεδρος; Τούρκος Αντιπρόεδρος. Στην Πολιτική Επιστήμη αυτή η ισορροπία ονομάζεται «checks and balances». Συστήματα, τα οποία δεν διαθέτουν σύστημα αυτορρύθμισης ισορροπίας εντοπίζονται μόνο σε Καθεστώτα, Μοναρχίες, Πριγκιπάτα και Δικτατορίες.

Η Κύπρος, από τότε που το Σύνταγμα του ’60 δεν λειτουργεί, μετατράπηκε σε ένα Κράτος της Κλίκας και της Κομπίνας. Μια μερίδα ανθρώπων ανακυκλώνουν την εξουσία μεταξύ τους, με γνώμονα τα δικά τους συμφέροντα. Ούτε ελέγχονται, ούτε μπορεί κάποιος να τους ελέγξει. Τα όσα είπε ο Αβέρωφ για τον εκάστοτε Διοικητή της Κεντρικής, ότι δηλαδή διορίζεται κάποιος και είναι πλέον Βασιλιάς και αποφασίζει και διατάσει, ισχύουν. Το ίδιο όμως ισχύει και για τον Θεσμό του Προέδρου. Και για τον Γενικό Ελεγκτή. Και για τον Γενικό Λογιστή. Και για τον Γενικό Εισαγγελέα. Και για τα ΠΑΝΤΑ στην Κύπρο. Διότι, ακριβώς δεν υπάρχουν «Checks and Balances».

Η μεγάλη απορία όμως που δημιουργείται, και στην οποία αναφερθήκαμε στην αρχή του άρθρου, είναι άλλη: Εάν όντως θέλουμε να διορθώσουμε τα πράγματα εκ βάθρων. Να ξεριζώσουμε το σαθρό σύστημα και να δημιουργήσουμε μια νέα τάξη, η οποία θα μας οδηγήσει μπροστά, τότε η λύση είναι οι Τροποποιήσεις του Συντάγματος; Αυτή είναι η λύση, την οποία μας προτείνει ο Αβέρωφ Νεοφύτου και άλλοι; Και αν πρέπει να Τροποποιήσουμε το Σύνταγμα για την Κεντρική, μετά θα το πράξουμε και για όλους τους άλλους Θεσμούς; Και σε πόσο καιρό θα είμαστε έτοιμοι; Πόσο καιρό θα μας πάρει αυτό το πράμα; Και κυρίως θα επιλυθεί το πρόβλημα της κρίσης των Θεσμών;

Όχι βεβαίως. Η λύση σε όλα αυτά τα καρκινώματα του Κράτους, δεν είναι οι Συνταγματικές Τροποποιήσεις, αλλά η πλήρης αναγέννηση του Κράτους. Νέους Θεσμούς, Νέα Όργανα, Νέες Αρχές.

Και αυτό μπορούμε να το επιτύχουμε μόνο μέσα από μια οδό. Την Λύση του Κυπριακού. Η Λύση του Κυπριακού, είναι μια χρυσή ευκαιρία, για να προχωρήσουμε σε αυτά τα οποία είναι τα ζητούμενα. Και τα ζητούμενα είναι ξεκάθαρα από πλευράς πολιτών, από πλευράς πολιτικής ελίτ δεν ξέρουμε…

Και όταν βρισκόμαστε στο παρά ένα για έναρξη ενός δυναμικού γύρου συνομιλιών για επίλυση του κυπριακού, είναι άξιον απορίας (αυτή είναι η μεγάλη μας απορία), γιατί ο Αβέρωφ Νεοφύτου και οι άλλοι αντί να δείξουν την ευκαιρία στον κόσμο, «φανερώνουν» από το τσεπάκι τους άλλες «λύσεις – πανάκεια» του τύπου «να τροποποιήσουμε το Σύνταγμα».

Αυτές οι λύσεις όμως, αποτελούν ευκαιριακές αναπροσαρμογές. Μεσοβέζικες αλχημείες. Οι οποίες μάλλον ως στόχο έχουν την συνέχιση των συμφερόντων των ολίγων παρά τη σωστή διόρθωση της κρίσης της δομής των Θεσμών.

Εν κατακλείδι, ο Νίκος Αναστασιάδης, ας μην αφεθεί και πάλι στον αποπροσανατολισμό. Στόχος του είναι ένας. Η λύση του Κυπριακού. Η εντολή του αυτή είναι. Και αυτή πρέπει να εκτελέσει. Άλλωστε Πρόεδρε, είναι κανόνας. Εκεί που επικρατεί το χάος, επιβάλλεται η Τάξη. Το χάος, το έχουμε. Εσύ οφείλεις να εργαστείς για την Τάξη. Και το επόμενο 6μηνο, θα έχεις μια χρυσή ευκαιρία, για να το πράξεις. Και πρέπει να το πράξεις.