Το ντελίριο των «Κύπριων – Εμίρηδων» που «δεν θα είχαν ανάγκη κανένα στον κόσμο» εγκαινίασε ο μ. Τάσσος Παπαδόπουλος και το συνέχισαν με επιτυχία οι Χριστόφιας και μέχρι στιγμής και ο Αναστασιάδης…

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ
Πολύς λόγος για το τίποτα τελικά; Τα περί Φυσικού Αερίου και Πετρελαίου εντός της κυπριακής ΑΟΖ; Οι απαντήσεις σε αυτά άρχισαν να δίδονται από τα αποτελέσματα των ερευνών των εταιρειών που έχουν αδειοδοτηθεί στα κυπριακά οικόπεδα της ΑΟΖ.

Η Noble εντόπισε ποσότητες Φυσικού Αερίου στο κοίτασμα «Αφροδίτη» του «Οικοπέδου 12» αλλά όχι ικανοποιητικές ποσότητες, εκείνες δηλαδή που θα επέτρεπαν περαιτέρω σχεδιασμούς εκμετάλλευσης του, μέσω Τερματικού Υγροποίησης.

Η ENI/KOGAS στο κοίτασμα «Ονασαγόρας» στο οικόπεδο «9» δεν εντόπισε εκμεταλλεύσιμες ποσότητες Φυσικού Αερίου και συνεχίζει ερευνητική γεώτρηση στο κοίτασμα «Αμαθούσα» τα αποτελέσματα της οποία θα γίνουν γνωστά περί τα μέσα – τέλη Μαρτίου.

Η TOTAL η οποία εξασφάλισε άδειες εκμετάλλευσης των Οικοπέδων «10» και «11» δεν εντόπισε καν γεωτρήσιμες γεωλογικές δομές στην αδειοδοτημένη περιοχή της στην κυπριακή ΑΟΖ και βρίσκεται ήδη με το «ένα πόδι εκτός», αν όχι και με τα δύο και θα πρέπει πλέον η αποχώρηση του γαλλικού κολοσσού να θεωρείται δεδομένη.

Ποιοι πήραν «Οικόπεδα» και πόσα έμειναν
Ας συνοψίσουμε: Στην κυπριακή ΑΟΖ οριοθετήθηκαν 13 Οικόπεδα. Για τα 6 από αυτά έχουν παραχωρηθεί άδειες προς 3 εταιρείες / Κοινοπραξίες.

– Το «Οικόπεδο 12» στην Noble/Delek/Anver
– Τα Οικόπεδα «10» και «11» στην γαλλική TOTAL
– Τα Οικόπεδα «2», «3» και «9» στην ENI/KOGAS

Θα σκεφτείτε, «άρα μας μένουν άλλα 7 Οικόπεδα αδιάθετα». Και εν μέρει είναι ορθός ο συλλογισμός. Αλλά. Πρακτικά δεν μας μένει ΚΑΝΕΝΑ πλέον Οικόπεδο προς αδειοδότηση. Γιατί;

Διότι, ας μην ξεχνούμε πως η Άγκυρα θεωρεί πέντε Οικόπεδα πως εμπίπτουν στην δική της ΑΟΖ και δήλωσε επίσημα πως εντός αυτών των οικοπέδων δεν θα ανεχθεί την οποιαδήποτε διεξαγωγή έρευνας από πλευράς αδειοδοτημένων εταιρειών από την Κυπριακή Δημοκρατία. Πρόκειται για τα Οικόπεδα «1», «4», «5», «6» και «7». (Δηλαδή η Άγκυρα αφενός θεωρεί ξεκάθαρα ως «γκρίζα» και «αμφισβητούμενη περιοχή» τα πέντε ανωτέρω οικόπεδα και διεκδικεί τα δικαιώματα –όπως επισήμως λέει- των τ/κ στα υπόλοιπα οικόπεδα).

Από τα 13 Οικόπεδα τα 6 παραμένουν «παγωμένα» επειδή τα διεκδικεί και η Τουρκία και τα άλλα 6 δόθηκαν στις εταιρείες. Το ένα έχει λίγο ΦΑ, τα δυο καθόλου και αρνητική εκτίμηση υπάρχει και για τα άλλα τρία
Άρα εκ των πραγμάτων μας μένει ένα «Οικόπεδο» προς διάθεση, το «Οικόπεδο 13». Το οποίο όμως εξ’ αρχής δεν θεωρείτο «προς διάθεση» λόγω της ιδιομορφίας του αφού αφενός είναι μικρού εμβαδού και αφετέρου το μεγαλύτερο του μέρος εμπίπτει στην Ζώνη Συνεκμετάλλευσης με τον Λίβανο.

Θέλετε να τα προσθέσουμε; Ή εντοπίστηκε το αποτέλεσμα; Το αποτέλεσμα ίσως να είναι άκρως απογοητευτικό, αλλά επειδή πλέον μιλάμε με γεγονότα και όχι εκτιμήσεις, οι μοναδικές ποσότητες που βρίσκονται –αυτή τη στιγμή- προς διάθεση και προς εκμετάλλευση –και αυτά υπό προϋποθέσεις-, είναι της «Αφροδίτης».

Η πολιτική προσέγγιση
Αφού είδαμε τα «τεχνικά ζητήματα και δεδομένα» επί του Ενεργειακού Πλούτου της Κύπρου, ας δούμε την πολιτική προσέγγιση πραγμάτων, η οποία είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα.

Ο «κυκεώνας» και το «ντελίριο» των «Κύπριων – Εμίρηδων» άρχισε επί θητείας του μακαρίτη Τάσσου Παπαδόπουλου, ο οποίος μετά την απομόνωση που δέχτηκε η Κύπρος λόγω της απόρριψης του Σχεδίου Ανάν, ως πολιτική κίνηση «εμψύχωσης» του λαού, ο μ. Τάσσος επέλεξε το «παιχνίδι των αερίων».

Αρχικώς, εντός του 2004 και αφού επικυρώθηκε από την Βουλή των Αντιπροσώπων στις 7 Μαρτίου 2004 η Συμφωνία Κύπρου – Αιγύπτου για καθορισμό ΑΟΖ μεταξύ των δυο χωρών (η συμφωνία μεταξύ των δυο χωρών υπογράφτηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2003 επί Κληρίδη), ο Τ. Παπαδόπουλος ανακήρυξε την κυπριακή ΑΟΖ.
Για 11 χρόνια αντί να καθοδηγούνται οι πολιτικές μας πράξεις και αποφάσεις από το τι απαιτείται για επίλυση του κυπριακού και την επανένωση της Κύπρου καθοδηγούνται από την φαντασίωση της εκμετάλλευσης του Φυσικού Αερίου
Κατά τα μέσα του 2005 άρχισε δειλά, δειλά η παραφιλολογία περί των Υδρογονανθράκων στην κυπριακή ΑΟΖ όπου κορυφώθηκε αρχές του 2007, όπου τότε με μια εκδήλωση στο ΧΙΛΤΟΝ Λευκωσίας ανακοινώθηκε ο πρώτος γύρος υποβολής αιτήσεων αδειών έρευνας και εκμετάλλευσης στα κυπριακά Οικόπεδα. Ο α’ γύρος εγκαινιάστηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2007 και έληγε στις 16 Ιουλίου 2007.

Έκτοτε, ζούμε, ενεργούμε, πολιτευόμαστε γύρω από την φαντασίωση των Υδρογονανθράκων. Για 11 χρόνια αντί να καθοδηγούνται οι πολιτικές μας πράξεις και αποφάσεις από το τι απαιτείται για επίλυση του κυπριακού και την επανένωση της Κύπρου καθοδηγούνται από την φαντασίωση της εκμετάλλευσης του Φυσικού Αερίου και της Κύπρου ως «Ενεργειακού Κόμβου», παραβλέποντας και αγνοώντας παντελώς τόσο τα δεδομένα, όσο και τις υποδείξεις των κατά τα άλλα συμμάχων μας, ΕΕ, ΗΠΑ και Μ. Βρετανίας. Ότι δηλαδή αυτοί θέλουν να δουν την Κύπρο να εξελίσσεται ως «ενεργειακός κόμβος» ότι η Κύπρος μπορεί να το πετύχει αυτό, υπό μια και μόνον προϋπόθεση. Εάν προηγουμένως επιλύσει το κυπριακό πρόβλημα.

Εν κατακλείδι, η αποχώρηση της TOTAL, τα αρνητικά αποτελέσματα της ENI/KOGAS καθώς και η «εξαφάνιση» της NOBLE, θα πρέπει επιτέλους να μας αφυπνίσουν.

Το μέλλον της Κύπρου δεν βρίσκεται ούτε στην ΑΟΖ ούτε και στην Ενέργεια. Το μέλλον της Κύπρου βρίσκεται εντός, και θα εμφανιστεί μόλις επιλυθεί το κυπριακό. Και αυτή θα πρέπει να είναι η μόνη έγνοια του Νίκου Αναστασιάδη. Και τίποτα άλλο… διότι όλα τα υπόλοιπα έπονται.

Καλή προσγείωση.