ΟΤΑΝ έρθει η περιβόητη ανάκαμψη της Οικονομίας, πρόσβαση στο χρήμα θα έχει λιγότερο από το 50% των πολιτών. Όλοι οι υπόλοιποι…

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ
Ας είμαστε όλοι εξηγημένοι. Διότι κάπου ξεφύγαμε. Ίσως και σκόπιμα, ψάχνοντας αφορμή, να δημιουργούμε ελπίδες… κάλπικες.

Για παράδειγμα. Λέμε:
Επιστροφή στις αγορές. Ζήτω!!!
Θα επιβιώσει η Τράπεζα Κύπρου. Ζήτω!!!
Η οικονομία ανακάμπτει. Ζήτω!!!
Θα κυκλοφορήσει χρήμα στην αγορά σύντομα. Ζήτω!!!

Για σταθείτε. Θέλετε να πούμε αλήθειες. Ας πούμε μερικές αλήθειες.

Τι σημαίνει «θα γλυτώσει η BOC»;

Η BOC αγαπητοί μου εδώ και ένα χρόνο βρίσκεται βραχυκυκλωμένη και το μόνο που κάνει είναι να ανταλλάζει τα χρήματα από τον ένα λογαριασμό του πελάτη της σε άλλο λογαριασμό του ίδιου πελάτη της. Η Τράπεζα Κύπρου, εδώ και ένα χρόνο έριξε στο παζάρι μηδαμινά χρήματα. Στην πραγματικότητα η εν λόγω Τράπεζα ήταν και είναι στον αναπνευστήρα.

Διότι η δουλειά μιας Τράπεζας είναι:
Πρώτον να λαμβάνει χρήματα μέσω καταθέσεων και
Δεύτερον να δανείζει χρήματα μέσω Δανείων.

Τίποτε άλλο. Αυτή είναι η δουλειά μιας Τράπεζας όσο και αν φαίνεται υπερβολικά απλοϊκό.

Συνεπώς, ας απαντήσει ο καθένας μόνος του στις εξής δύο ερωτήσεις:

Πόσα λεφτά έλαβε ως καταθέσεις η BOC από τον Μάρτιο του ’13 μέχρι σήμερα;
Και πόσα δάνεισε;

Τα νούμερα είναι απογοητευτικά και σαφώς καταδεικνύουν πως η Τράπεζα Κύπρου είτε ήταν κλειστή είτε ανοικτή το ίδιο θα ήταν ως προς το θέμα της ρευστότητας της αγοράς. Βεβαίως εάν έκλεινε θα δημιουργούνταν διάφορες δυσκολίες με την μεταφορά δανείων, υποχρεώσεων κτλ αλλά μικρό το κακό.

Τι θα γινόταν; Θα επιβίωναν οι υγιείς και θα είχαν τεράστιο πρόβλημα οι μεγαλο-οφειλέτες, των οποίων οι εξασφαλίσεις δεν ήταν ικανοποιητικές (τώρα ελπίζω να αντιληφθήκατε ότι σας δούλευαν όταν σας έλεγαν πως αν πέσει η Κύπρου θα καταρρεύσει η όλη Οικονομία. Η Οικονομία ήδη κατέρρευσε).

Αλλά ίσως να ήταν και καλύτερα διότι σήμερα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: Για να διατηρηθεί εν ζωή η Τράπεζα, ώστε να διασωθούν όλοι αυτοί οι μεγαλο-οφειλέτες, τιμωρούνται οι υγιείς. Τιμωρήθηκαν οι καταθέτες. Τιμωρήθηκαν οι μέτοχοι. Τιμωρούνται καθημερινώς οι καλοί και αξιόχρεοι πελάτες της.

Δεν θα πρέπει να επιστρέψουμε
στην παλαιά τάξη πραγμάτων, η οποία δημιούργησε
αυτές τις απέραντες στρεβλώσεις.
Απλούστατα η Πολιτεία και οι Πολιτικοί ταγοί
οφείλουν να προετοιμάσουν
τους πολίτες για την Νέα Εποχή…

Τι σημαίνει «Η οικονομία ανακάμπτει και θα κυκλοφορήσει χρήμα στην αγορά σύντομα»;

Ξέρετε τι σημαίνει; Νομίζετε ότι τα πράγματα θα είναι όπως πριν; Νομίζετε θα πηγαίνουμε στην Τράπεζα και θα εγκρινόμαστε είτε για κάρτες, είτε για overdraft, είτε για δάνεια; Ξεχάστε τα αυτά. Όλα πλέον θα δίδονται με μέτρο και κυρίως με βάσει το αξιόχρεο του κάθε πολίτη…

Και σιγά σιγά φθάνουμε στο ζουμί…

Και προσέξτε τη λέξη κλειδί: «το αξιόχρεο κάθε πολίτη». Μα ξέρετε πόσος είναι ο ενεργός πληθυσμός της Κύπρου; 450 με 500 χιλιάδες κόσμος. Από αυτούς οι 70,000 είναι άνεργοι. Άλλες 150,000 είναι με μισθούς κάτω των 1000 ευρώ. Και άλλες περίπου 50,000 είναι ιδιοκτήτες μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίοι βγαίνουν και δεν βγαίνουν κάθε μήνα. Θέλετε να κάνουμε την πρόσθεση; Το 50% των πολιτών αυτή τη στιγμή ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΧΡΕΟΙ. Δηλαδή ακόμη και λεφτά να έχουν οι τράπεζες ΔΕΝ ΘΑ δανείζουν το 50% του κόσμου και στο άλλο 50% θα παραχωρούν λεφτά με το σταγονόμετρο.

Με λίγα λόγια, ΟΤΑΝ έρθει η περιβόητη ανάκαμψη της Οικονομίας, πρόσβαση στο χρήμα θα έχει λιγότερο από το 50% των πολιτών. Όλοι οι υπόλοιποι ξεχάστε το.

Μα θα μου πείτε, «για στάσου κύριε. Με την ανάκαμψη, θα ανοιχτούν θέσεις εργασίας, θα μειωθεί η ανεργία». Άρα δεν θα έχουμε 70,000 άνεργους (εγγεγραμμένους και μη). Σωστό. Δεν θα έχουμε άνεργους και θα έχουμε μισθωτούς των 600 και των 800 ευρώ. Ε και; Αλλάζει τίποτε; Και πάλι πρόσβαση στο χρήμα δεν θα έχουν, αφού πλέον για να «νομιμοποιείσαι» για δάνειο (και δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό αυτό) θα πρέπει να σου περισσεύει ένα 30% του μισθού σου, αφού φάεις, αφού πιεις, αφού αγοράσεις τα αγαθά πρώτης ανάγκης, αφού πληρώσεις τους λογαριασμούς ρεύματος και τηλεφώνου, αφού καλύψεις τα έξοδα διακίνησης σου από και προς τη δουλειά σου, αφού καλύψεις τα έξοδα των βασικών αναγκών των παιδιών σου. Τότε εάν σου περισσεύει κάτι, αυτό το κάτι μπορεί να θεωρηθεί ως η δόση σου και βάσει τούτου θα γίνεται το δάνειο, εάν και εφόσον εγκριθείς.

Ουδείς είπε στον λαό, ότι
«βρε κορόιδα και η ανάκαμψη της
οικονομίας να έρθει, δεν θα αφορά εσάς»…

Και κάντε ένα τεστ σήμερα, εάν έχετε κάποιες καταθέσεις. Ασχέτως ποσού. Ζητήστε το 20% του γραμματίου σας σε δάνειο και με εγγύηση το ίδιο το γραμμάτιο σας. Ξέρετε ότι θα περάσετε από χίλια μύρια κύματα μέχρι να σας εγκρίνουν; Και προσέξτε. Μιλάμε για λεφτά δικά σας. Σκεφτείτε πόσο μάλλον να μην έχετε μία, να έχετε μισθό κάτω των 1000 ευρώ το μήνα και να θέλετε και δάνειο. Ξεχάστε το καλύτερα…

Και δεν μιλήσαμε ακόμη για τους μισθωτούς. Οι οποίοι όσοι δεν έχασαν τη δουλειά τους έχασαν ίσως και πέραν του 50% του μισθού τους. Και αυτές τις απώλειες, ΙΣΩΣ να τις αναπληρώσουν, εάν είναι τυχεροί, μετά το 2023, ασχέτως ανάκαμψης ή όχι. Διότι μην μου πείτε πως ένας επιχειρηματίας που γλύτωσε 50% του μισθολογίου του θα το επιστρέψει στους εργαζόμενους στον πρώτο ή στο δεύτερο χρόνο ανάκαμψης.

Και δεν μιλήσαμε ακόμη για επενδύσεις και αγοραπωλησίες ακινήτων. Λάβετε μόνο υπόψη ότι οι περιουσίες απώλεσαν κατά μέσο όρο το 50% των τιμών του 2011!!! Και ακόμη η αγορά είναι στάσιμη, οπόταν στην πράξη δεν είδαμε πόσο τελικά έπεσαν οι τιμές, αφού η πραγματική τιμή και αξία ενός ακινήτου μόνο στην πράξη μπορεί να αποδειχτεί.

Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι αυτή τη στιγμή, η πολιτική ηγεσία πωλεί προς τους πολίτες ελπίδα. Κάλπικη ελπίδα.

Ουδείς είπε στον λαό, ότι «βρε κορόιδα και η ανάκαμψη της οικονομίας να έρθει, δεν θα αφορά εσάς»…

Και δεν εννοείται ούτε και υπονοείται πως θα πρέπει να επιστρέψουμε στην παλαιά τάξη πραγμάτων, η οποία δημιούργησε αυτές τις απέραντες στρεβλώσεις. Απλούστατα η Πολιτεία και οι Πολιτικοί ταγοί οφείλουν να προετοιμάσουν τους πολίτες για την νέα εποχή, στην οποία θα εισέλθει η Κύπρος, η οποία δεν θα είναι καθόλου εύκολη και καμία σχέση δεν θα έχει με την παλαιά.

Και είναι καλύτερα να προετοιμάσουν τον κόσμο, αντί να του δημιουργούν προσδοκίες, οι οποίες καμία σχέση δεν θα έχουν με την πραγματικότητα.