Όταν ένας άνθρωπος υποστήριζε μετά μανίας έναν από τους μεγαλύτερους υπαίτιους της Οικονομικής καταστροφής, δεν μπορείς μετά να τον διορίζεις και Επόπτη της Δημοσιονομικής σου Πολιτικής…

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ
Πολύς ντόρος γίνεται για τον Δημήτρη Γεωργιάδη, τον πρώην Οικονομικό Διευθυντή και Υπεύθυνο του Οικονομικού ρεπορτάζ της εφημερίδας «ΠΟΛΙΤΗΣ». Ο Δημήτρης Γεωργιάδης πέραν από δημοσιογράφος ήταν και αρθρογράφος. Διατηρούσε μόνιμη στήλη στην δεύτερη μεγαλύτερη εφημερίδα του τόπου.

Ο Δ. Γεωργιάδης βρέθηκε στο επίκεντρο, μετά και την απόφαση του Προέδρου της Δημοκρατίας να τον διορίσει Πρόεδρο του Δημοσιονομικού Συμβουλίου. Ένα Σώμα, το οποίο στην ουσία θα ασκεί εποπτικό ρόλο για τη δημοσιονομική πολιτική του κράτους. Ένα Σώμα, του οποίου την σύσταση ζήτησε η Τρόικα. Όσο παράλογο και αν ακούγεται (ναι παράλογο, διότι στην πραγματικότητα δημιουργείς ένα άλλο υπεύθυνο πέραν του Υπουργού Οικονομικών και κατ’ επέκταση δημιουργείται το ερώτημα «και καλά, ο Υπουργός Οικονομικών τι θα κάνει;»), το εν λόγω Σώμα είναι γεγονός. Γεγονός είναι επίσης ότι ο Δημήτρης Γεωργιάδης είναι ο επικεφαλής αυτού του Σώματος. Παρά τις αντιρρήσεις και ενστάσεις από πλευράς της Βουλής, με την οποία υποτίθεται η Εκτελεστική Εξουσία θα διαβουλευόταν για τους διορισμούς στο Δημοσιονομικό Συμβούλιο. Διαβούλευση, σύμφωνα με την Βουλή των Αντιπροσώπων δεν έγινε ή αν έγινε ήταν στην πραγματικότητα τυπική και τίποτα πέραν τούτου. Το Προεδρικό παρά τις όποιες ενστάσεις προχώρησε στο διορισμό των προσώπων που είχε επιλέξει εξ’ αρχής.

Και δικαίως. Διότι από πλευράς Βουλής δεν ακούστηκαν σοβαρά επιχειρήματα, γιατί πχ ο Δ. Γεωργίαδης δεν έπρεπε να είχε διοριστεί. Μας είπαν, πως ο κ. Γεωργιάδης αποκαλούσε στα άρθρα του τους Βουλευτές, «Βολευτές». Και; Είναι αυτός σοβαρός λόγος να μην διοριστεί κάποιος, εάν είναι ικανός, κάπου; Μας είπαν επίσης πως ο κ. Γεωργιάδης μέσα από τα άρθρα του απαξίωνε τους Πολιτικούς.

Εν πάση περιπτώσει, προσωπικά δεν άκουσα κανένα σοβαρό επιχείρημα, από πλευράς Βουλευτών ή όσων επιχειρηματολόγησαν κατά του διορισμού του κ. Γεωργιάδη.

Όμως προσωπικά διαφωνώ με τον διορισμό του. Και διαφωνώ, διότι ο Δημήτρης Γεωργιάδης, ήταν ένας εξ’ εκείνων που αντί να αναδείξουν τα τεράστια λάθη και τις ασήκωτες ευθύνες του Αθανάσιου Ορφανίδη, ως Επόπτη του Τραπεζικού Τομέα, έπεσε στο λούκι της τότε περιρρέουσας ατμόσφαιρας, και μετά μανίας πάσχιζε να μας πείσει πως ο Αθανάσιος ήταν λίγο – πολύ αλάνθαστος και αναντικατάστατος και ο Χριστόφιας λίγο – πολύ του φρενοκομείου επειδή έλεγε πως η Κύπρος θα οδηγείτο στο Μνημόνιο λόγω Τραπεζών (υπενθύμιση: 7δισ. ευρώ οι ζημιές του Κράτους, 23δισ. οι ζημιές των Τραπεζών), και για να εξηγούμαστε δεν επιχειρείται να γίνει «ξέπλυμα» του Δ. Χριστόφια από τις όποιες ευθύνες του. Ωστόσο επί τούτου είχε δίκαιο.

Ο κ. Γεωργιάδης λοιπόν αντί να «τραβούσε» πέντε Πρωτοσέλιδα και να σημάνει τον κώδωνα κινδύνου από την ανεξέλεγκτη έκθεση των Τραπεζών στα Ελληνικά Ομόλογα και την ανεξέλεγκτη επέκταση των Τραπεζών στην Ελλάδα (κατόπιν έγκρισης του τότε Επόπτη / Διοικητή Κεντρικής Τράπεζας Αθανάσιου Ορφανίδη), του βαρούσε «πίσκαλα» και έλαβε το ρόλο του Κέρβερου του Αθανάσιου.

Ο κ. Γεωργιάδης ως εξειδικευμένος στα θέματα Οικονομίας, αντί να «κράξει» τον Αθανάσιο Ορφανίδη όταν το 2011 (Απρίλιο) έδιδε συνεντεύξεις στο Ρόιτερ και αλλού και μας έλεγε πως οι Τράπεζες μας αντέχουν και είναι σιδεροκέφαλες, τον έκανε κύριο θέμα με πηχυαίους τίτλους, ότι «Αντέχουν οι κυπριακές τράπεζες».

Ακόμη και μετά την έκθεση της PIMCO, στην οποία καταγράφονταν οι ευθύνες Ορφανίδη, ο κ. Γεωργιάδης πάσχιζε να μας πείσει πως ο Αθανάσιος Ορφανίδης δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για την συγχώνευση Λαϊκής και Εγνατίας (που όπως φάνηκε εκ των υστέρων μας στοίχησε περίπου 4 δισεκατομμύρια ευρώ), όταν γνωρίζει πολύ καλά πως η Νομοθεσία και το Σύνταγμα δίδουν την εξουσία στον εκάστοτε Διοικητή της ΚΤ να σταματάει την ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ πράξη, την οποία θεωρεί ή/και κρίνει πως θα αποβεί μοιραία και ζημιογόνα για την σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ασχέτως ακόμη και εάν υπήρχε απόφαση Γενικής Συνέλευσης ασχέτως και εάν οι τότε μέτοχοι και Διεύθυνση της Λαϊκής απειλούσαν με αγωγές. Ένας Επόπτης, όταν κρίνει πως κάτι είναι λάθος, αναλαμβάνει την ευθύνη του και δεν κρύβεται πίσω από νομικισμούς. Και ένας Δημοσιογράφος / Αρθρογράφος οφείλει αυτά να τα επισημαίνει ασχέτως εάν τότε οι επισημάνσεις αυτές βόλευαν την τότε κυβέρνηση Χριστόφια. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.

Ο Αθανάσιος Ορφανίδης είναι ένας από τους μεγαλύτερους αίτιους της Οικονομικής Καταστροφής αυτού του τόπου, διότι ως Επόπτης δεν έπραξε ορθά τη δουλειά που όφειλε και την δουλειά που έπρεπε να κάνει. Και άνθρωποι σαν τον κ. Γεωργιάδη, οι οποίοι είναι και εξειδικευμένοι στα θέματα Οικονομίας, ΟΦΕΙΛΑΝ, να το είχαν επισημάνει και όχι να τον καλύπτουν και να τον συγκαλύπτουν. Διότι είτε αυτό συνέβαινε, είτε δεν είχε αντιληφθεί ο κ. Γεωργιάδης τι συνέβαινε…

Για αυτούς τους λόγους λοιπόν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν θα έπρεπε να είχε ακούσει τις σειρήνες του Προεδρικού που τον καλούσαν να προχωρήσει στο συγκεκριμένο διορισμό. Διότι, Κύριε Πρόεδρε, τώρα διορίσατε Επόπτη της Δημοσιονομικής Πολιτικής του κράτους, έναν άνθρωπο που είτε δεν αντιλήφθηκε τι γινόταν είτε σκοπίμως συγκάλυπτε τον πρώην Επόπτη του Τραπεζικού Συστήματος, συγκάλυπτε δηλαδή έναν από τους βασικότερους υπαίτιους της οικονομικής καταστροφής και φθάσαμε στο σημείο που φθάσαμε…