Ο Πρόεδρος Χριστόφιας πέρασε το πρώτο τεστ ως προς τη διαχείριση και τη στρατηγική που ακολουθεί στο φυσικό αέριο, παρά το ότι αρχικώς είχε άλλα πλάνα

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ
tsangaris99@gmail.com

 Πολλά γράφονται για τους Βρετανούς και τη στάση τους στο Κυπριακό, αλλά και έναντι της Κύπρου γενικώς. Και δικαίως εφόσον αυτά που λέγονται και γράφονται αντικατοπτρίζουν τη δική μας, ελληνοκυπριακή σκοπιά πραγμάτων. Σίγουρα αν δεν ήμασταν Ελληνοκύπριοι και θα έπρεπε να γράφαμε για τη στάση της Βρετανίας έναντι της Κύπρου τα γραφόμενα και τα λεγόμενά μας θα ήταν διαφορετικά. Διότι, θα λαμβάναμε υπόψη πως η άλλοτε υπερδύναμη Μεγάλη Βρετανία, όταν τοποθετείται σε θέματα για τα οποία υπάρχει διένεξη ή διαφωνία μεταξύ δύο κρατών, από τα οποία έχει εκατέρωθεν συμφέροντα, σίγουρα οι τοποθετήσεις της θα είναι μετρημένες και πολλές φορές ίσως να αδικούν το ένα μέρος περισσότερο από το άλλο.

Για παράδειγμα, αν εμείς έχουμε παράπονο από τους Βρετανούς που δεν πιέζουν την Τουρκία για λύση, άλλο τόσο παράπονο έχει και η Άγκυρα από το Λονδίνο, επειδή το τελευταίο ψηφίζει κάθε έξι μήνες την ανανέωση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ παρά του γεγονότος ότι η Τουρκία θα ήθελε να έβλεπε, ειδικά τα τελευταία χρόνια, μια μη ανανέωση της θητείας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, έτσι ώστε να βοηθηθεί στο έργο της για παγίωση των τετελεσμένων στην Κύπρο.

Ένα άλλο παράδειγμα, πιο πρόσφατο και πιο καυτό, είναι το θέμα του φυσικού αερίου. Όπως γράφει σήμερα (σελ. 5) ο ανταποκριτής της «Κ» στη Νέα Υόρκη, τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας δεν έδειξαν να είναι και ιδιαίτερα ενθουσιασμένα με το ενδεχόμενο η Κύπρος να προσφύγει για τις απειλές της Τουρκίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας. «Η ατμόσφαιρα στο γεύμα που παρέθετε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προς τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας την Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ήταν ευχάριστη κι η συζήτηση πολύ καλή και ειλικρινής», γράφει μεταξύ άλλων στο σχετικό ρεπορτάζ όπου προστίθεται πως «Ένας από τους συνεργάτες του Προέδρου έθεσε ευθέως το ερώτημα: «Υπάρχει η δυνατότητα, πέραν των πολύ θετικών χωριστών δηλώσεων των χωρών σας, να εκδηλωθεί και συνολικά το Συμβούλιο Ασφαλείας για το ζήτημα αυτό;». Από το σημείο αυτό και μετά –ευτυχώς το γεύμα πλησίαζε στο τέλος– και οι «πέντε» άρχισαν να «τα μασάνε», μηδέ του Ρώσου πρέσβη εξαιρουμένου. Κάποιος, μάλλον ο Βρετανός, μίλησε για παραπομπή της διαφοράς στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (για να δοθούν διευκρινίσεις ότι η Τουρκία δεν έχει προσυπογράψει τις διεθνείς συμβάσεις). Το συμπέρασμα από τη συζήτηση είναι ότι οι «πέντε» στηρίζουν τις θέσεις μας, όμως, δύσκολο να περιμένουμε κάτι περισσότερο, αν δεν υπάρξει σαφής στρατιωτική πρόκληση η οποία να διαταράσσει την ειρήνη στην περιοχή».

Το πολιτικό συμπέρασμα από τα πιο πάνω είναι πως στην πραγματικότητα οι Βρετανοί αλλά και οι υπόλοιποι τέσσερεις προστάτεψαν την Κυπριακή Δημοκρατία από μια πολιτική γκάφα, από το να προσφύγει δηλαδή στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Το νόημα δε του Βρετανού ήταν απλό και κατανοητό: «Μην προσφύγετε, διότι θα σας παραπέμψουμε στο Δικαστήριο της Χάγης και θα ανοιχθεί θέμα εκεί που δεν υφίσταται και την ώρα που όλη η Διεθνής Κοινότητα υποστηρίζει το δικαίωμά σας για έρευνες στην ΑΟΖ».

Σίγουρα η Άγκυρα δεν θα είναι και ιδιαίτερα χαρούμενη γι’ αυτή την εξέλιξη. Θα περίμενε τουλάχιστον από τους φίλους της τους Βρετανούς να «σιωπήσουν», και γιατί όχι να μην προτρέψουν την Κυπριακή Δημοκρατία να προσφύγει στο Σ.Α. όπου εκεί θα την άφηναν εκτεθειμένη.

Μιας όμως και μιλάμε για τους Βρετανούς και φυσικό αέριο θα πρέπει να σημειωθεί πως, εκ πρώτης όψεως, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πέρασε το πρώτο τεστ για την στρατηγική που ακολουθεί στο θέμα του Φυσικού Αερίου. Διότι, αν και αρχικώς όλα πήραν το δρόμο τους μετά από πίεση της αντιπολίτευσης (η οποία αντέδρασε και υποχρέωσε την κυβέρνηση να παγώσει τις διαπραγματεύσεις με την εταιρεία Shell για 20ετή προμήθεια φυσικού αερίου), αλλά και της Ελλάδας (η οποία έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο να προχωρήσει η Κύπρος σε συνεργασία με το Ισραήλ, διότι το τελευταίο απευθύνθηκε στην Αθήνα και όχι στη Λευκωσία), με την περαιτέρω διαχείριση του θέματος ο Πρόεδρος Χριστόφιας τα πήγε καλά. Διασφάλισε την παρουσία του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Και θα τα πάει περίφημα αν προχωρήσει (βλ. ρεπορτάζ σελ. 4) με το β΄ γύρο και «παραχωρήσει» θαλάσσια οικόπεδα σε Ρωσία, Γαλλία και Βρετανία, καθώς και να εγκρίνει το αίτημα της ισραηλινής Delek για το 30% μερίδιο στην «Αφροδίτη».

Ίδωμεν.

(Δημοσιεύτηκε στην “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ” Κύπρου 02/10/2011)