Η αναγνώριση της Παλαιστινιακής Αρχής σε κράτος πρέπει να γίνει μόνο με τη σύμφωνο γνώμη του Ισραήλ. Λίαν συντόμως στο ίδιο δίλημμα θα βρεθούμε και ως Κύπρος με τη «ΤΔΒΚ»

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΣΑΓΓΑΡΗ
tsangaris99@gmail.com

Στις 11 Σεπτεμβρίου ασχολήθηκα με άρθρο στην έντυπη έκδοση της «Κ» με το θέμα αναφορικά με την πρόθεση της Παλαιστινιακής Αρχής για ανακήρυξη ανεξάρτητου κράτους και πιο συγκεκριμένα με το ερώτημα «πως θα διαχειριστεί η Κυπριακή Κυβέρνηση την συγκεκριμένη αξίωση των Παλαιστινίων».

Οι μέρες πέρασαν και στις 23 Σεπτεμβρίου, μεθαύριο δηλαδή Παρασκευή, ο Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούτ Αμπάς αναμένεται, σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ο ίδιος  χθες, να θέσει ενώπιον του γενικού γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών το αίτημα για Ανεξάρτητο Κράτος. Ο Μπαν Κι Μουν με τη σειρά του θα το διαβιβάσει στο Συμβούλιο Ασφαλείας όπου εκεί θα ασκηθεί το Βέτο από πλευράς ΗΠΑ, οπότε και το αίτημα των Παλαιστινίων για ανεξάρτητο κράτος παύει προς στιγμή να υφίσταται.

Ωστόσο, η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Η Παλαιστινιακή Αρχή ή κάποιο άλλο κράτος εκ μέρους της αναμένεται ότι θα θέσει ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών Σχέδιο Απόφασης για αναβάθμιση του στάτους της Παλαιστινιακής Αρχής.

Και εκεί ξεκινάει το χοντρό παιχνίδι. Αν όντως τεθεί «Σχέδιο Απόφασης» τι θα προβλέπεται; Αναβάθμιση του στάτους της Παλαιστινιακής Αρχής; Ή Ανακήρυξη ανεξάρτητου κράτους;

Και το ΜΕΓΑ ερώτημα: ό,τι κι αν προνοείται στο Σχέδιο Απόφασης η Λευκωσία τι θα πράξει; Θα στηρίξει το αίτημα του Μαχμούτ Αμπάς; Ή θα τηρήσει αποχή έτσι ώστε να μην έρθει σε αντιπαράθεση με τον μόλις πρόσφατο φίλο της, το Ισραήλ; Θα θέσει τη διαχρονική φιλία της Κύπρου με τους Παλαιστινίους υπεράνω των συμφερόντων της Κυπριακής Δημοκρατίας ή όχι;

Η Κύπρος (όπως και άλλες ευρωπαϊκές χώρες) ήλπιζε ότι θα μπορούσε να «κρυφτεί» πίσω από μια «κοινή απόφαση» των Βρυξελλών μέσω της οποίας θα δεσμεύονταν και τα 27 μέλη της ΕΕ. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν υπάρχει, οπόταν και η Λευκωσία θα πρέπει, αν ο Αμπάς επιμένει και καταθέσει τελικά το αίτημα του για ανακήρυξη Παλαιστινιακού Κράτους, να αντιμετωπίσει το ζήτημα.

Από τη μια αν υποστηρίξει το αίτημα των Παλαιστινίων, αυτομάτως χαλά τη νεοσυσταθείσα συνεργασία με το Τελ Αβίβ και τινάζει τα πάντα στον αέρα ως προς το θέμα του Φυσικού Αερίου. Αν δεν υποστηρίξει το αίτημα των Παλαιστινίων τότε πέραν του ότι θα θέσει και τέλος στη διαχρονική φιλία της Νήσου των Αγίων με τους Παλαιστίνιους θα έρθει αντιμέτωπη και με τα Ισλαμικά και Αραβικά Κράτη, τα οποία και θα «ανταποδώσουν» μόλις εγερθεί θέμα αναγνώρισης των κατεχομένων της Κύπρου.

Αν λάβουμε υπόψη και τι είδους διαβεβαιώσεις έδιδε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προς τον Πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής δύο χρόνια ενωρίτερα τότε τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο περίπλοκα. Ιδού τι δήλωσε ο Πρόεδρος Χριστόφιας στο επίσημο γεύμα προς τιμή του κ. Αμπάς στις 9 Ιουλίου 2009 κατά την επίσκεψη του στην Κύπρο: «Εύχομαι, πολύ σύντομα, να γιορτάσουμε την ίδρυση ενός ανεξάρτητου, κυρίαρχου, βιώσιμου και εδαφικά συνεχούς παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ, πλάι-πλάι με το Κράτος του Ισραήλ». Και ο Πρόεδρος Χριστόφιας συνέχισε λέγοντας: «Σας διαβεβαιώνω, για άλλη μία φορά ότι μπορείτε να έχετε εμπιστοσύνη στην πραγματική φιλία και αλληλεγγύη του λαού της Κύπρου, της κυβέρνησης και εμού προσωπικά».

Από τη δύσκολη θέση όμως που θεωρητικά βρίσκεται η Λευκωσία μπορεί να την βγάλει ο ίδιος ο Μαχμούτ Αμπάς, ο οποίος αρνήθηκε ότι ο ίδιος στήριξε ποτέ τις θέσεις της ε/κ πλευράς στο κυπριακό. Και υπενθυμίζουμε πώς διαχειρίστηκε τη διαχρονική φιλία μεταξύ Παλαιστινίων και Κύπρου, ο ίδιος ο Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς.

Ο κ. Αμπάς λοιπόν στις 9 Ιουλίου 2009 όπως είπαμε επισκέφθηκε την Κύπρο. Λίγες μέρες αργότερα επισκέφθηκε την Άγκυρα. Ο κ. Αμπάς, όμως, όταν ρωτήθηκε κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Τούρκο Πρόεδρο κατά την παρουσία του στην Άγκυρα, (στις 17 Ιουλίου 2009), γιατί κατά την επίσκεψή του στην Κύπρο (9 Ιουλίου 2009) υποστήριξε τις θέσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς στο Κυπριακό, δεν δίστασε να το αρνηθεί και να αποκαλέσει τα όσα γράφονται στον Τύπο για υποστήριξη του προς την ε/κ πλευρά ως «μυθεύματα».

Καταληκτικά, η Κύπρος έχει ισχυρούς λόγους να μην στηρίξει την αξίωση των Παλαιστινίων για ανακήρυξη Ανεξάρτητου Κράτους. Έχει όμως και λόγους να τη στηρίξει.

Ωστόσο πάνω απ’ όλα πρέπει να λάβει υπόψη την Αρχή πως ενόσω διεξάγονται διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών για επίλυση κάποιου προβλήματος και ενόσω η μία εκ των δύο πλευρών (το Τελ Αβίβ δηλαδή) επιμένει στην επίλυση του προβλήματος δια της οδού των διαπραγματεύσεων και των συνομιλιών, η Λευκωσία δεν έχει κανένα λόγο να μην τολμήσει να τοποθετηθεί.  

Και πρέπει να τοποθετηθεί ΥΠΕΡ των διαπραγματεύσεων και ΚΑΤΑ της μονομερούς ενέργειας της Παλαιστινιακής Αρχής για ανακήρυξη ανεξάρτητου κράτους… Υπέρ τούτου να ταχθεί μόνο και εάν το επιθυμούν και τα δύο εμπλεκόμενα μέρη. Διότι παραφράζοντας και την παροιμία, «σήμερα γιορτή του Ισραήλ, αύριο δική μας»…(!)

(Δημοσιεύτηκε και στο www.kathimerini.com.cy 21/9/2011)